ENTROIDO EN SÁRRIA ( 535 )

                                       O ENTROIDO EN SÁRRIA  ( 1985 )                                  ( 535 )

                                                  NIHIL  MELIOR

                                  (  Carimbo  de Lacón e Ristra de Chourizos )

                                                                                                    NÚMERO 1985

       Escritura de Testamento Anual outorgado por Don ANTROIDO CHORIZEZ E LACÓNEZ  a favor  de Uns  e Mailos Outros . O  19 de febreiro  1985. Autorizado  por Don Antón de Piñata e López Enterro da Sardiña  ( Veciño do Luga )

TIMBRE RING-RING . 5 CHOURIZOS VALE. CLASE.XA. 27S1921985XA

                               MIL NOVECENTOS OITENTA E CINCO

Comenzo o meu testamento / ampliando a filiación : /  Eu son fillo de Chourizo  / e da señora Lacón, / e coma non teño fillos / e mozo solteiro son /  con todo siso e cordura /  fago esta disposición:

Dispoño  que o meu enterro / se faga polo serán,  / e con enchentas e bailes / todos o festexarán . / Quero que canten e brinquen / os vellotes e as mociñas , / e que con ledicia arrinquen / do corazón as espiñas./  E cadaquén que se apañe / para poñer caras novas ,/ que coa outra xa andamos / facendo nas cousas bobas ./ Endebe responsos quero / unha festa nunca vista  / e que para espelir o frío / todo o mundo teña pista ,/ Non me enterren nunha cova / que é cousa fea e moi triste, /gárdenme nos corazóns , / que o meu corazón resiste / as calores do verán  / e as friaxes que aviste , /  e para o ano vindeiro / será ben que eu resucite./

Das cousas que non son miñas / quero eu facer unha manda , / pois son moi pobre e honrado / e non teño  nin bufanda, /

Aos que turran do carro, / en Santiago e en Madrí, / deixolles os meus ollos  / para que miren para aquí, / e poñan boca   xeitosa, / boquiña de petimí, / e digan  sempre " pra todos " / e esquezan o " pra min",/

A Boyer e os seus "muchachos" / voulles deixar a carteira ,/ non teño medo por iso, / pois seique fica  valeira./

Serras, serróns e serruchos  / repartiréi pola vila /  para rematar pinicidios , / e cadaquén que se espila !./

Á empresa construtora / da Ponte da Ciguñeira , / mil ferrados de paciencia / e acougo canto queira, / pois se por rairos cativos  / non pode camiñar lixeira  / no Canal de Panamá  / botaría a vida enteira, /

Para o Alcalde e o Concello / déixolles manta e abrigo ,/ e se tapen " todos xuntos" / cando ven curisco e frío , / pois se cadaquén turrando / leva auga ó seu muiño , / virán tempos a secas  / podendo ser a mantidos. /

Deixo para as mulleres, / pois nunca tiven ningunha ,/ un meu retrato de novo , / para ver  se así pesco unha , / pois que sempre se namoran / de quen está máis lonxano ,/ véndome no natural, / nunca faría  bon ano./

E a moitos lacazáns / voulles deixar os meus brazos,/ pois como feitos de palla , / só valen para dar abrazos, /  e así  con folga e festa / non  han de pasar traballos, /

Para os taberneiros todos / voulles facer  un legado, / e doulles  con grande amor / de bon viño dous canados / para que o  repartan todos / e fagan viño dez anos./

Os meus pés  tan desfeitiños / de brincar e de  bailar  /  deixollos ós raparigos  / que comenzan a agromar , /  para que acouguen algo / que non todo é choutar ,/ e con tantos rocanrroles /  vánsenos esmendrellar.. /

O meu peito valeroso / pro Kremlim e Wuashington / mandaréi unha caixiña , / como honrado valedor, / con un letreiro que diga: / "Meu estimado señor / quítese axiña  a careta /  que só o Antroido eu son,/ Señor Reagan sexa guapo, / e Chernienja , sexa bon, / bailen un agarradiño /  e sentiranse  millor ,/ Non nos amolen a festa / co deutorio e o neutrón , / carafio , sexan formales, / e teñan esa atención,  / deixense os dous de missiles , / deixen o tute cabrón, / e xoguen unha brisquiña / deixando  fora a paixón. / Pídello  o Antrido, señores, / que é de bon corazón, / e quere seguir vivindo  / con sorrisos a cachón."/

Quero deixar estas pernas / ós  amigos futbolistas / para que correndo moito / suban axiña nas listas,/

A miña grande cabeza / ten que gardarse en conserva,  /  pois por haches ou por bes / politico haberá que a perda / e cun pequeno trasplante / ó mellor non hai tal merma,/

Os meus zocos corredores /  déixollos ós das Pedreiras / pra que non se enchan de trollo / e non caian nas silveiras,/

As miñas orellas grandes  / mándollas a catro xordos / que non escoitan as voces / e chámanlles os "peixes gordos".

Mando as mans  a quen as queira / se quere gañar o pan , / que o  Antroido  é  boa xente /  e non manda traballar, /

Os dentes non van na manda / que teñen grande valor, / e ténoos embargados / pra pagar a un prestador, /

E a outra parte que falla , / de aire alegre e zumbón /, esa non lla deixo a naide , / ¡ nin  xiquera ó capador ! /

Eiquí  me tedes sarriaos,/ velliño e  esmendrellado , / e como son brincadoiro /  táchanme de desgraciado./

Morro contento, amiguiños, / pois sei co meu corazón / vai a ficar enterrado  / no medio dun mondo bon./

E devólvovos   o sorriso  / que cada anos  me dades, /  a ledicia  é sempre vosa / e en vos mesmos a achades, /

Perdoade  a este Antroido / que andivo desnorteado , /  e que agora vos mesmos / o tedes resucitado,/

E copia literal do seu orixinal, gardado no arquivo de Festas e Liortas, baixo do número  antes dito, e para os seus desventurados fillos, os Vilegos de Sárria, fixen  eu, que en testemuña de verdade , poño o meu sinal.

Antroido ( carimbo da carouta )                                    Carimbo do lacón e chourizos

Renovando con sorrisos / a tradición popular / queremos que nos axudes / e poidamos viaxar, / Prá axuda  dos rapaces  / de Educación Permanente /  solta só cinco pesiños  / pois sonche moi boa xente, / E bon Antroido, amiguiños !.

                                                       ( Autor:  XAFA )

           PRINTED  IN ESPATARREXO  DE  ENRIBA ( CONFIDENCIAL )

*********************************************************************************

                                       ENTROIDO EN SÁRRIA ( 2002 )

                                                ANTROIDO 2002                      

                           SERMÓN, POLO   RVDO.  DON ANTÓN MANTEIGA

Sermón na honra de Santo Antroido, pronunciado na vila de Sárria, o día 12 de febreiro de 2002, polo cura de San Freixo da Vara Pinta, repasando os dez mandamentos, e  dándolles sabios consellos na percura da felicidade dos seus amados fregueses.

Ollade, queridos irmáns / que xa vai vir o Entroido /  e de vos dar un repaso  / chegouvos a hora, ¡ coiro !  ; /  que andades pouco  norteados  / e rifando sen parar , / comtendo mil pecados , / amolando e a amolar ,/

Queirades ou non queirades  / vouvos botar un sermón , / que cepillarvos un pouco /  cai e caivos de caixón, /

Como quen cristiana indios  / teremos que repasar  / os dez mandamentos novo / que tedes que praticar. /

O primeiro mandamento / di que " a Sárria hai que amar  " / por riba das outras cousas  / que por estas terras hai, / Fagamos, pois,  de conciencia /  un exame detallado /  e veremos como todos /  andamos xa escaldados , / que amor dicimos que temos , / e que o temos por ferrados , /  e despóis  as mans na gorxa  / moi finamente  botamos, /  e xenreira e teimosía  / decote  aquí sementamos , /  e a fonte destes amores / alevosamente  secamos.

O segundo mandamento / é que "non tomemos en van / o nome da nosa Sárria / no inverno nin no verán ", /  E aquí a pena é máis pena / e é máis grande esta dor , / porque todos barafundan , /  sen imprtar cal é a cor , / e enchendo ben as fazulas  / coma se fose un tambor  / facemos papas na boca /  e apagamos o motor /.

"Santificarás as festas " / é terceiro mandamento, / e criticar  o facelas  / é o máis recente invento. / Digo eu, irmáns queridos, /  que é xusto e de razón / traballar todos os días  / e parece sexa bon / facer algunhas ruadiñas / aínda que custen millóns  / que  Monforte e outras vilas / non andan na discursión  / de se festas e non festas , / se de rúas ou camións / que non todo é traballo / e sana é a diversión. /

"Honrarás a pai e nai " /  di o mandamento cuarto , / e aquí ciscámonos todos / e de isto ando farto, /  en cantos proxenitores /  teñen os "polos opostos" /  e ningunha culpa teñen  / de se veren así expostos / ás expresións diarreicas  / de que aquí facemos gala , / en " cantidña" tolemeica ./ Máis "respeuto"  e máis mesura , / máis fineza e policía , / pidevolo o voso cura , / que é a única via  / que  respetándonos todos  / gañemos todos estima,/

" Non matarás" , di o quinto , / e aquí xa ninguén  mata, / nen soños nen ilusións , / que ben crebadas as patas / e con testas ben fendidas / andamos en alparagatas  / e xa non nos quedan forzas  / nen pra capar garabatas. / Irmáns , ai, meus irmanciños, / tamén coa gorra se mata, / e sementando esterqueiras / somos gafos na malata./

" Non fornicar" manda o sexto, / e iso evos ben  duro , /  que aquí galicando andan  / os do charuto ou do puro , /  os que teñen seu mandiño, / os que nos dan bon apuro, /  os que connosco ben xogan/ e que  sen ningún desimulo , /  coa suavidade do sirgo  / regalan couces de  mulo. / Caros irmáns, meus  santiños, / fornicar por fornicar  / evos teima de garulos , /  poñeivos a traballar , / que Sárria pide o seu pulo./

O  sétimo " Non roubarás" / dinos con letra de molde , / San Antroidiño nos garde, / ¿ quen esta operación resolve ?, /  que aqui somos unha rocha /  na que tododiós  ben mlorde , / e a chupeta é ben sabida , /  e é  o azucre ben doce , / e imos ver, picariños , / nos tempos que eu acorde  / montañas  vólvense area / e camilña ata o máis torpe./

O oitavo mandamento / di que o falso testemuño, / e as mentiras badoqueiras  / son coma Virxe do Puño. / Deste pecado en Sárria  / non hai nen xiquer memoria . / que somos limpos e  craros . / dixo a señora Gregoria , / que con moita caridade  / nesta máis recente historia  / falamos  ben uns  dos outros , / todos somos espilidos / na arte declamatoria  / E eu, pobre cura ñobre , / nada teño que enadir ,/  senón rezar  para que as cousas  / segan no mesmo sentir. /

O nono  mandamento di /  "non ter pensamento impuro" , / aquí calo que a conciencia / evos cal se fose disco duro, /  e eu en esas materias / como outro calquera curro / e  pensom vaia se penso, / e non podo facer muro / que canto pasa ben vexo / e miro sen desimulo,/

O décimo di que a "cobiza / que se fai de bens alleos / pecha para todos nós / triunfal entrada nos ceos" / DE todo isto ben mancos / andamos por esta terra, / que sacos temos dabono / e facemos boa guerra /  por arrapañar  e asacar , / que  todo o  mundo ben berra / e  meu, para min e meum / e portas  e xanelas cerra,   /  que a pillota é macanuda, / e quen non arrapaña... erra,/

Todos estes mandamentos , / xa  o dixo  Santi Andía , / encerrados van en doius / que son a verdadeira vía;  /  "Apaña todo o que podas / e non soltes ningún día, / o que é teu porque xa é teu, / e o que collas, tolería /  había ser o ceibalo, / que aquel que tarde pía / queda sen caldo e sen sopa, / queda sen ovo e galiña, /

Meus benqueridos fregueses / ben deprendida  a lección, / seguide  igual de amantiños, / pois que o rato e o leirón / connosco  comparten queixo, / e tododiós se fai bon / grazas ao Santo Entroido / e á súa revelación. / 

Porque sodes bons cristiáns / douvos eu esta benzón , / coa vasoira de a diario / e elevo  unha oración, / para que ningún de vós caia / na verea da perdición, /

                                                       Amén

                                                                  Antón Manteiga                          ( XAFA )

**********************************************************************************

                                 O ENTROIDO EN SÁRRIA ( 2006 )

No ano 2006 , seguindo o costume de anos anteriores, na AULA  DE HISTORIA E XEOGRAFÍA COMARCAIS do Centro de Educación Permanente de Adultos de Sárria ( Rúa Pedro Saco ) editouse  o TESTAMENTO do Antroido,  da autoría de XAFA.

                                              ANTROIDO DE DOUS MIL SEIS

Tan galano e repoludo,  / dita axiña o testamento/ que estás a caer do burro ,/ Non esquezas as melloras, / as mandas e as cousas pías , / que as cousas de testar  / fanse con mentes ben frías. / Mira ben os arredores, / e dos que están polos cumes, / non te esquezas de ninguén / e bótalles os teus " perfumes ". Moitas grazas escribano, / moitas e ben repetidas , / vaia anotando a conta / que vosté cobra " a  ,mantidas"//

 " Eu principio declarando / que son da Vila de Sárria, ANTROIDO Medio Gaiteiro, / vacinado da "malaria"./ Naconvos no Dous Mil Cinco, / e neste Seis morreréi , / e que morramos  cada ano / evos entre os Antroidos lei, /  ( Os politicos, vem vedes, / aspiran á eternidade, / entran, seguen e repiten,,, / vos ben o vedes, ¡ calade ! )/ Abride ben as orellas, / pois con cara de paspán  / vouvos a ler a Cartilla, / o Catón e o Esparabán,//

                                               ................................................

I.- Fago primeiro legato / de todos os bens raíces, / que sendo eu tan rico / estou xa até os narices / de un ano si e outro non / ver voar  esa piscina / de auga quente, con sauna, / ( ¡ Que lle queres Xosefina ! ) / que vai de Ribela ás Insuas, / e que nunca aquí  aterriza, / por iso por galanura / deixo un solar que eu teño / no curuto do San Marco / para que ali o Concello / argalle unhas pías novas / en terras de bons coellos, / para combinar natación, / co movemento de artellos, / que pesca e caza, abofellas, /  de bieitos cozorellos / axudarán a que veñan  / piscinas de moito pelo,/ Eu no dubido, señores, / polas barbas do Profesta, /  que nalgún século chegue  / a treinar algún atleta / nunhas pías macanudas, / se aquí rematan a guerra /  de planeos.replanteos / e de beber augas ferras , Pois ben, xa teñen terreos  / e que están moi norteados /  e máis por seren de altura / poiden  seren desaugados./..... Primeiro " problema feito" / xa está solucionado , / que  alguén corra con presa  / e leve a nova a Santiago : / Xa teñen terreos as pías , /  non hai xa problema, coido, / que magnifico legato /  a Sárria dixo o Antroido. //

II,. Segunda cláusula,  digo, /  que outro regalo fago, / para rematar o Morelle, / que anda un pouco esemendrellado. / Deixo  millonciños de euros / que están na hucha gardados, / non hai mellor inversión / que para a SEPES mandalos, / para que faga uns lotiños / a gosot dos empresarios , / Están no "Banco Romero" / ali ben amoreados, / así que señores xefes / vaian axiña a buscalos. ://

III.-. Terceiro, si , vou e digo / que mando paraa "Outravía" / un nadiña de paciencia, / que a cousa ben malparida "  / e non sabemos  se  aluz  / virá cecñais a "autovía"./ Tamén encabuxamento , /  mando, eu dou, e regalo / para que con ira e noxo / teñan un así de vergoñá, / por poñer o forno roxo. /  A uns por programar `pouco / facendo un camiño coxo, / e aos outros de vara e mando / que agora teñen tesoura, / porque unha cousa é facer  / e outra andar de  deboura. //

IV.- Como doente que son  / e máis condeado a morte / quero dicirvos, sarriaos, / ( non é cousa que me importe ) / que o Centro de Saúde / debe andar no Polo Norte, / pois os anos van pasando / sen que ninguén vaia e corte / a fitiña inauguradora / mentres outros teñen sorte,/ e hai lustros que atoparon  / o xeito de traballar en orde. / Deixo aquí un mato de ortigas / para darlles "salva a parte" / a cantos coa súa fachenda  / fan co Centro se arretrase. //

V.-  ¿ E co río , que facemos ?, / pois o Don Encanamento, / por todos tan agardado, / vai de Oviedo para Oviedo , / de papelin en papel / e cun papelón do demo, / e no se ve solución / que non a haxa , eu temo / Con ánimo de dar resposta /  a problema tan agudo , / como eu son enxeneiro /  con título ben repoludo /  regalo para esta patria /  onde papo caldo e unto / proxecto marabilloso, / que ha rematar  coas riadas / e que sen dúbida, coido, / fai das bágoas gargalladas, / Vexamos pois, meus amigos, /  a solución que eu ofrezo  / é facer  grande furado / sen que nos importe o prezo / dende Frolláis a Rubián , / que queda alo cara Lemos, / por onde ladrillos fan / e hai a Feira do Catorce, / polo inverno e o verán , / tirando  a Sur , no ao Norte,/ Que terra ben cha vos é  / e con  máquinas modernas  /  axiña feito se ve  / tan desexado  desvío, / regalando as nosas augas  / de Monforte ao regadío. / Xa o dicía Hipocrates /  "Todo mal ten boa cura". / A solución é facer / túnel de bela factura /  e así todos veremos , / augas que enchen a Veiga /  até por vista de cegos, / non causar danos na Vila / e aproveitar os lemegos  / o Sárria, o Mao  e o  Cabe / sen danos e con proveito, / e canto máis fondo  caven / a cousa será máis a xeito./  De nada, meus amiguiños, /  Eis  a resposta  para as cheas. Hai que pensar en politico, / para solucionar as meas, / temos  que enlear as liñas / e non hai mellor receita  / para as cousas complicadas  ; /  enredar moito as sinxelas. //

VI., -  Xa co reparto da herdanza  / vai todo ben arranxado  / e agora  as cousas miudas / tamén precisan de  caldo /.... Nesta Sárria  onde vivimos  / coitelos, facas, navallas / andan en xornáis  a eito /  e non son fume de pallas, / que Zola co seu  "J ' accusse" /  foi tan só un malpocado / e aquí  está á orde do día / "Denunciar-Ser Denunciado" / , que con tanto denunciar / temos o patio lastrado. / E non falemos das cousas /  na Internet aparecidas , / pois en vergoña de todos  / as prumas escrarecidas /  quedan  ben en pitos cairos /  polos ditos e paridas  / e querendo  aparentaren galos  / quedaron todos en "quicas " ./  Para lavar trapos suxos / hai que poñer ao crareo  , / farrapos  e panos finos /  e semella ser  moi feo /  nas augas suxas, decote, / facer o langureteo." //

VII.-  Algunhas cousiñas máis /  vou deixalas no tinteiro. / Señor escribano, escriba /  que  aquí lle vai o diñeiro. / cobre axiña  a  soldada / que se siga repartindo / amáis de non facer nada  / vexo  de portas pedindo /  a min, o pobre do Antroido / e por axudar aos politicos  / de canto teño e dispoño, / polo método analitico / por vía de sustitución  / e por amor filantrópico / déixolle á Vila de Sárria  / que ten quentura  de Trópico, / e como  é cousa  está que arde /  parece cousa sabida / que  xa nos mandan  ben tarde / o Parquiño de Bombeiros / pois para cando aquí chegue /  segundo aluman candea , / segundo cardan estopa /  non vai quedar un novelo  / e todo serán cardeas  / e dende o Campo de Vigo  / e esa Ponte da Áspera  / non hemos ver outra cousa : /  Os osos do pobre Antroido / por baixo  de grande lousa, //

                           .................................................................................... 

                           ELEXÍA FINAL DO ANTROIDO

 Sárria , castelo antigo, / Sárria, vila fachendosa, / Sárria dos nosos pecados , /  voltado en     La    Ponderosa"      

Aquí somos  "trinitarios"  / da redención de captivos : / tecemos  e destecemos /  e todos somos ben vivos, /  aquí  todos en común  / a verdade profesamos  ; " Aquí todos somos listos  , agás o abade de Samos".

Outrora eran outros tempos, agora son os que hai: / "A auga  do río Sárria / sempre  cara a Veiga avi".

Aquí todos somos xastres  / e sabemos cortar teas / O que non é bon de facer  / e desenguedellar as meas / E turramos polos fíos  / e collemos as tesouras , / cravámolas onde  cadra , / poñendo faces moi mouras,//

 Sárria, castelo antigo, /  Sárria, vila fachendosa , / Sárria dos nosos pecados / voltada en "La Ponderosa".

Cadaquén turra do carro , / sen o  loro e a chavella , / xa non se ve o adibal, / e vai a roda moi vella , / A  cousa xa ven de lonxe  / e non sabemos rousar , / os que nos miran rinse  / do noso fato reinchar ".//

                                                        Xa acabéi

                                  Asinado: ANTROIDO  DO DOUS MIL SEIS

                                                          Pepe : Notuit                                               ( XAFA 06 )

*************************************************************************************

                                      ENTROIDO DE 2007

TESTAMENTO  ORIXINAL E VERDADEIRO  DE DON ANTROIDO 2007

                    Notario autorizante :  Anacleto Cornos Longos.

O ano Dous Mil e Sete / evos ano electoral, / ano de grande reinado /  do noso rei DON CARNAL, / por iso agora toca a gaita municipal./

Para a FEIRA DO VINTE / está sinalada a data /   d-a miña agardada  morte / estralicando eu a pata, / por iso Señor Notario / con anguria que me mata / ben rogado e ben pedido / bótelle o dente a esta xata / e dispoña o testamento, / que a miña vida remata,/

Agora vou e dispoño / de todas as miñas roupas, /  que sendo pobre e honrado / eu non lle teño outras cousas :

Esta pucha  repoluda / que é testo das miñas ideas / déixoa para os politicos / para que tapen orellas, / e evitar deste xeito, / que lles tiremos por elas / que orelleiras precisan / e ben grandes ¡ abofellas !  / con audífonos a eito / para que escoiten as trelas  / da veciñanza común /  e se preocupen delas , /  deixando para outro ano / esas furibundas guerras / de digo, dixo, falóu, / e non manduquen as peras / de tan grande requilorio /  e tanto abrir de cellas, / de tanto abrir bocas grandes / e tanto esquecer promesas./ Non hai dúbida, meniños, / de que son maos escolantes,  / pois non deprenden leucións / e son Xúpiter tonante, / o Anxo Fustigador  / e o Grilo  Ameazante....... /  todos a armar liortas, /  todos pegando o cante, / todos ao arrecadén, / e nada de tirar  para adiante,/

A miña camisa  limpa, / con cheiro de amizcle  e rosas / déixolla con agarimo /   a esas mozas tan fermosas / que de amores rin un día / e noutro, non preguizosas, / esquecen  ocas promesas  / e van  e danlles a porta / a catro galafatiños / con mente de  media torta /  que aínda pensan en " macho" /  e ben precisan da solta, / e elas collen  no mundo, / caladas e sen revolta , / o mando  que lles negaban  /  homiños de mente  corta / Non é mundo do revés . / é o mundo mellor feito , /  e  a cantas mundos conquistan / doulles eu forza e máis peito./

Os meus zoquiños de coiro / feitos coa mellor madeira /  van entregues peza a peza / aínda que el non os queira / para Bush o Americano / tecedor da arañeira /  onde morren moitos homes / nunha guerra fanegueira,/  Estes meus zocos son / armas de destrución masiva, / sempre  e cando vaia o couce / ben ao medio da barriga, /  Eu non teño forcias, meus amigos, / para darlle o patadón ,/ que alguén  poña estes meus zocos / e lle atice nos.....caixóns. /

Os carpíns de la de ovella / quedan en manda aos xuíces, / que ás veces nos deixan fríos / e hai que evitar varices. /

Os pantalóns  de pana honrada / van para os ecoloxistas, / con desexo de quentura / e que sigan, altruistas, / loitando polo medio ambiente, / que con tanto aquecemento / os maos fumes políticos  / van a envenenar  a xente /

Eu  non vos  deixo gabán, / chaleque, trenca, chaqueta, / porque son pobre en mala hora / e eu non zugo da teta /  e a roupa interior , / sería cousa indiscreta / deixala como mellora / e porqueb si e me peta / resérvoa  para min só / para que se  pudra na terra. /

Ben vedes que pouco deixo , /  non teño baixos  nin pisos, / non son especulador,/ eu teño  os petos moi lisos. / Por se queredes  medrar  / e seren algo na vida, / regálovos  un glosario  / de palabras, cousa fina, /  para que botanso a pacern / as linguas como escofinas  / amosedes poderío, / que a vida hai que vivila , / así que deprendédeas todas /  e co seu aquel de risa  / sede lobos, sede zorros, / sede cóbregas e anguías , / poñede  a volta de folla / a cantos  teñan barriga: /  Chamádelles alpabardas, / chamádelles papafigos, / dicide que  menten sempre, / que son putos consentidos , / mentádelles a familia, / chamádelles  resentidos, / dicide que son ladróns, / moi burros e mal vestidos, / que nin xiquer na cabeza / teñen un grande sentido / e que pra burros naceron / e burros son polo fino...... / Con estas vinte palabras / xa tedes carreira feita, / apuntádevos  en listas / e  coa vosa bandeira ergueita / metédevos a políticos / que para andar de feira / abonda con barallar / e falar coa boca estreita : /

Alpabarda, lacazán , /  lapafabas, ministrante, / coxo mental, ananiño, /  furabolos, boi frustrante.... ! /  Con estas razóns formáis / alcanzarás altos cumes, / que outros  con moito menos / ¡ carafio  se gastan  fumes !,/

E a min que me rexistren , / eu só  vos dou consellos, / son outros  os que vos dan / gatos ·endeben" coellos. /   E  rezade unha oración, / por min  que neste ano morro, /  que xa me amola este choio /  e máis vello ca Cascorro / se vou para Xan Raposo , / volvo eu de Xan O Zorro/.

                                                       O ANTROIDO 2007

¿   ONDE ATERROU  E.T.  ?                                                    FALANDO DE SÁRRIA

                     I                                                                                        III

Mil ferrados de  fachenda  ,                                                    Imos  fa feira ao mercado ,                            cen arrobas de preguiza                                                          andamos a velas vir ;                                   unha enchenta de cobiza                                                         poñéndonos a parir ,                             furgando adoito na fenda                                                        deslousamos o tellado                                     en autófaga merenda                                                              e polo  noso mal fado                                       ... se estabamos repolando ,                                                    amamos a quen mallóu ,                             agora ímola andando....                                                           brincamos se o boi muóu....                   Barallar e barallar                                                                   Trepanan  con berbiquí                                      e teinudos no esfolar                                                               galos que aniñan aquí :                                     ¿ eu  de Sárria estóu falando ?                                                ¿ de Sárria falando estóu ?

                II                                                                                          IV

 Choven dagas floremtinas  ,                                                  Barallar e barallar,                                  brincos, arroutos, anoxos...                                                     cada moucho no seu tobo,                          Tortos, retortos e coxos                                                           e as abellas  sen trobo ,                                     en novelas bizantinas                                                              ben teimudos no esfolar                            meten feras escofinas ,                                                            adoitamos camiñar                              esbardallante fanfarria ,                                                          co andar do cangarexo                                   feles si ( non mel da Alcarria ) ...                                            e o noso feble pelexo                                  Cada moucho no seu tobo                                                       nas mans de tanto pizmeiro                        cada tobo co seu lobo :                                                            está en eterno xaneiro :                                    ¿ eu de Sárria estóu falando ?                                                 ¿ Esta é a Sárria  que eu vexo ?  

                                          " ZARRIA LA ZEVIYA GAIEGA "

Poz que bien. Ziete  luztro y do año depué  de la gran crusá antigobierno siví de Lugo por el toreá der Cordobé y Palomo Linare ( ¡ Tiempoz aquelloz , mushasho, en que Zarria demoztró zer una unidá de deztino e lo universá pagadora de zó y zombra, a pesá del malage de no ir a lo toro ! ), tre desenio y medio pazao, quiyo, laj tropa de Arandalú han alcansao lo úrtimo ojetivo propuezto. Zeviyiiia  ezta mar serca (.... y Triana enla avenía de Beserreá ).

Aquello tretrógado que recortaban la pegatina de lo coshe para que puzieran " Sárria, villa gallega" han zalío tocao  en toa la linea de flotasión. La ezensia ezpirituale , er duende y er buen zentío yegan en plenitú a laz mente zarriana con toa la fuersa estatutaria  de la realidá nasioná.

" Nozotro zomo azí zeñora, naturale como er agua del Guadarquiví, profundo y desgarrao comom una seguidiya , jacarandero  como uno coztalero de juerga, y meno desaborío que un guarda siví de zervisio .

Mushasho y mushasha de Zarria, uztede vozotro, zoi la ezebsia  der paí que nase, er pensí florío. er frazquiyo  de ezensia de " Zeviya  Gaiega"   ( ¡ va por vozotro ! ). Quiyoz... no escuchá la vó der arcarde de Moztole... No hay peligroj, to eztá controlao.

" La Zeviya Gaiega" oz llama, enrolao, enrolao.... la bandera  arsada por Selita avansa jaleá  y bien jaleá... parmerom, rosiero der mundo mundiá yevan por toa parte la buena nueva....¡¡ Rexurresit !!.

                         " Zarria, la Zeviya Gaiega " ha resucitao .

                                  ¡  Poz  que bien !

*************************************************************************************

                                                        ENTROIDO DE 2023

          (  NIHIL MELIOR  )                                                               NÚMERO 2023                                   Carimbo do lacón e a ristra de chourizos

                            ESCRITURA DE TESTAMENTO ANUAL OUTORGADO POR                                                                             DON ENTROIDO DO PORCO CELTA                          

                                            ENTROIDO DO PORCO CELTA 

  Entroido do Vinte e Tres  / de febreiro neste mez, / a miña figura esbelta / con landras, non con espelñta, / ben cebada e ben mantida / en Sárria perderá a vida / e por culpa do Concello / nunca hei chegar a vello / nunha morte consentida./

Eu vou facer testamento / e López Yáñez, Notario, / no seu traballo diario / dá fe deste documento / moi cavilado e con tento ;/ e  como para min é amigo / agora  proclamo e digo / que porque Xoán é de lei / con pracer  lle pagaréi / cunha améndoa e un figo.  

TIMBRE RING-RING    CLASE - XA     5 CHOURIZOS  VALE       27  S1921985ALA

A miña morte tocaba / ser na Festa do Cocido / e por todos é sabido / o creto de que gozaba/ e todo o mundo loaba  / aquela leda ocasión / onde moito comellón  / festexando o Carnaval / non o pasaba moi mal / con cachucha e con lacón. /

Apunte, Señor Notario, / tal é a miña vontade: /  Morto na flor da idade / e pois eu son solidario, / como as doas dun rosario / o meu corpo repartir, / co meu gozos sentir, / feito anacos deixaréi / e moi ledo eu o daréi / a cantos queiran vivir. /

A cachola e os miolos / van para aqueles politicos / lapafabas e raquíticos,  /sexan  cordos  sexan tolos , /e tamén  prós papabolos / lles deixo esta mesma manda  :/ Que  a quen lle toca apanda / con propósito de emendam / perda xantar e merenda  / e se vaia de baranda, /

RENFE dos nosos `pecados/ nesta gozosa ocasión / vai  levar un bon xamón / pois os tempos son chegado  / de vernos ben agrazados / coa  arelada  pasarela, / metálica toda ela, / e o Barrio do Mazadoiro / terá un bon pasadoiro / e daravos xenio vela. / 

Este meu  xamón segundo / vai para Abraham Cupeiro , /  galego de corpo enteiro / que de Sárria polo mundo / leva o seu nome fecundo, / Todos os antigos sons /  cos seus instrumentos bons / voltan a ter nova vida; / con homildade sentida / recolle mil ovacións.

Ao Clodio, Pilar , García, / Castro Balboa, Escontrela.... /suxeitos de boa estrela  / eu por premio e por maquía  /  voulles deixar neste día  / en proindiviso un lacón  / e poño por condición / que preparen un cocido / para que sexa comido / todos xuntos e en unión. /

Ao Pardo  e máis Fernando  / e aos  demáis aspirantes , / sexan dagora ou de antes , / que vara, o cetro e mando  / andan todos arelando   / e cadaquén na súa moto / vai na percura do voto, /  doulles roxóns e máis zorza / para que lles medre a lorza / e un  bon  picante chourizo / ben curado  co chamizo, / premio para quen se esforza,/

E á Santa Confederación / do Sil e  o Miño chamada /  de touciño unha tallada / pola flagrante omisión / de arranxos na perdición / na nosa Praia do Chanto, / pola que gardamos pranto, / tan só lles vou a deixar / e  a presa sen arranxar  / tape con escuro manto,/

Para  un bon caldo de ósos / a miña longa soá / enteiriña se verá / nos pratos máis venturosos, / comesta polos grandiosos / siareiros de San Bandullo / e da augardente do bullo / bebedores de contino / que manteñen tipo fino / facendo xexún en xullo. /

Deixo o  rabo todo enteiro / para  remate  das mandas / aos alpabardas e randas, / raposos no galiñeiro, / que escatiman o diñeiro / e da nosa Sanidade / rexeitan a calidade /  e aos médicos castigando /  decote lla van negando ,/¡¡ bestas pardas, en verdade !! ./

E poia o Pepe  do Roma / colléu a xubilación / e no Barrio da Estación / segue a haber quen coma /  churrasco ( na grella asoma ) / de  Cociñeiro Maior / e por moi Noble Señor / déixolle eu por medalla, / e non é fume de palla, / de ouro grella e asador,/

E eu, Notario local, / rematado o testamento / dou fe por este instrumento / do seu estado cabal / e de que feito un chaval / o Entroido do Vinte e Tres /  o vinte e un deste mes / esnaquizado morrer / pediu por darnos lecer / do xeito que de suso ves. / 

                                                        Dou e repito fe.                                        ( XAFA )

***************************************************************************************