As cheas do río Sárria
AS CHEAS DO RÍO SÁRRIA
1879
( La Ilustración Gallega y Asturiana, 10.03.1879 )
...................................................................................................................................................................
....................................................................................................................................................................
1879
( La Ilustración Gallega y Asturiana, 10.03.1879 )
"As insólitas avenidas do presente inverno arrastraron á impetuosa corrente dos ríos a maior parte das pontes rurais desta comarca, interceptándolles aos labregos o traballar nas súas fincas que moitos posúen na ribeira oposta a aquela na que viven ,así como a flor das suas mellores terras , sebes e cerras , leñas e gado , e para rematar esta obra de devastación acaba de acontecer o afundimento da ponte, sita riba do río Sárria, no camiño que leva a desta vila a Samos e Courel e no antigo camino real de contino paso que enlaza Santiago e pobos intermedios co Bierzo e Castela, cortando amplas relacións comerciais.
Con este motivo cremos do noso deber chamarmos a atención da Deputación provincial polos intereses que representa , para que arranxe de xeito provisorio a citada ponte de pedra de riba do río Sárria , no que un dos arcos centrais está afundido , mandando aseguralo antes de que se esborrallen os restantes, e dispoña a súa reparación definiva polos moitos intereses económicos que perxudica e amplas e grandes relación ás que afecta, xuntándose así o esforzo posible de todos combater tan sensibles calamidades e remediar a miseria pública deste país"
............... 1879.... A PONTE MALFADADA..... A chea do río Sárria causou o afundimento dun dos arcos centrais da PONTE RIBEIRA..... A Deputación negouse a arranxala e só se fixo un arranxo consistente en poñer un taboeiro de madeira riba de traves, que se mantivo ata perto de 1930 ( 50 anos ). Cando se fixo a estrada nova dende a estación do tren ata Vigo de Sárria, a Ponte de Ferro ( no Toleiro ) permitiu regularizar o acceso a Sárria.... O taboeiro de formigón supuxo unha mellora .
Ese taboeiro e o da ampliación da décda de 1980 ( outros 50 anos ) foi eliminado , e sen xustificación lóxica, e así a Ponte de Sárria ( nada no século XII ) deixou de ser lugar de paso , convertíndose en monumento á "estulticia", e para maior escarño , a Ponte de Ribela , que o río levou por diante segue sen ser recuperada, e a Ponte Ribeira, que aguantou o tipo, caeu vítima dun ataque de "enxeneiritis aguda".
1959
. A nós 27 de Agosto
( EL PUEBLO GALLEGO , sábado, 29 de agosto de 1959)
Unha terrible treboada asolou a zona de Triacastela-Samos-Sárria
As augas baixaron dos montes a cachón torrenciais e arrasadoras.
Dous irmáns arrebatados da súa casa e un neno, da man da súa nai, pereceron
"O cataclismo comezou aproximadamente ás seia da tarde do xoves A nós colleunos a treboada cando na unión do Presidente da Asociación da Prensa de Lugo, don Purificación de Cora Sabater , nos achabamos no Mosteiro de Samos. Metidos de cheo na treboada puxémonos de camiño para Lugo rondando xa as oito da tarde. A oscuridade era case total e os tronos e lostregos sucedíanse maneira abraiante. O Seat que conducía o señor de Cora avanzaba con dificultade no medio dunha chuvia torrencial que convertirá a estrada, por algún lugares, nunha auténtica lagoa.
Fumos parados por varios campesiños que nos contaron algo das tráxicas consecuencias da treboada . Houbera vítimas humanas , e os camiños, os leiros , muiños de maquía e pequenas construcións rurais foran arrasadas polas augas. Informáronnos que máis adiante a estrada estaba cortada e que non ía ser posible o paso do coche. Malia esa advertencia seguimos coa treboada enriba a nosa viaxe.
Ao chegarmos ao punto onde se nos sinalara , vimos que efectivamente a estrada estaba cortada . Con moito esforzo o señor de Cora puido pasar o seu coche cunha grande foxaca á esquerda producida polas augas. Cando pasamos por Sárria o río presentaba un terrible aspecto , con máis de tres metros por riba do seu nivel ordinario e cunha larganza en trinta superior á normal.
Como consecuencia desta impresionante treboada morreron afogadas tres persoas e outra está ingresada no Hospital Provincial.
Os mortos foron or irmáns Xosé e Filomen López , de 71 e 75 anos respectivamente, que cando despois de gardar o gado na corte trataban de entrar na súa casa foron arrastrados pola impetuosidade das augas, que descendían polas abas dos montes . Os seus corpos foron achados 500 metros máis abaixo , semidesnudos e enterrados no medio de pedras e entullo
Tamén morreu afogado o neno Xosé Luis López e López , que ía con toda presa coa súa nai que o levaba da man , con direción ao seu fogar para protexérense da chuvia. Un gorgollón de auga encorada tras dunha parede baixou pola corredoira e envolveu á nai e o fillo. A primeira non puido manter collido ao neniño e este foi arrastrado pola corrente ata o río Sárria, onde se perdeu.
Cando escribimos esta crónica moitos campesiños en barcas do país e dende as beiras rastrexan no río na percura do seu cadavre. A nai ingresou no Hospital Provincial con gravísimas feridas . Os facultativos tiveron que lle dar ata sesenta puntos de sutura nas súas carnes desgarradas.
O aspecto que presenta a comarca é francamente desolador. Ata dagora non se teñen máis novas de outras posibles vítimas. . Malia a isto é moi posible que en todo o día de hoxe a Garda Civil nos facilite novas informacións desta treboada que asolou a zona de Samos".
...................................................................................................................................................................
( 13 de febreiro de 1900.- SÁRRIA......." Por esta reina un temporal desfeito, os ríos sairon de madre , achándose a veiga completamente alagada.............
....................................................................................................................................................................
Comentarios
Publicar un comentario