MOSTEIRÓ : SANTA MARÍA DE GÓO ( O INCIO ) ( 656 )
MOSTEIRÓ: SANTA MARÍA DE ,( O INCIO ) ( 856 )
Na Idade Media na beira dereita do río OMANO ( Río Mao ) , que tamén chamaban " Humano", máis abaxo da Ponte Godoni ( Ponte de Góo ) , houbo un pequeno mosteiro que deu lugar , andadno tempo , a un lugar con muiño e batán nomeado MOSTEIRÓO , que agora escribimos MOSTEIRÓ, que non é outra cousa que a evolución do primitivo nome de " MOSTEIROLO".
O pequeno mosteiro debéu obedecer á advocación de " San Salvador ".
Cando se fixo o encoro de Vilasouto , no río Mao, as mellores terras de cultivo do lugar quedaron asolagadas, e do antigo cenobio non queda máis lembranza en non sendo o topónimo .
Aquel mosteirolo caéu baixo a influenza do Mosteiro de San Xulián de Samos, e rematada a vida cenobítica, as terras a el pertencentes pasaron a fomar una unidade foral, que tiña como elemento anexo destacado a ERMIDA DE SANTA CATARINA.. Para mellor documentar a súa titularidade a Comunidade bieita de Samos, co seu abade á fronte, no ano 1555 levóu adiante o apeo do lugar de Mosteiró, na forma seguinte:
MOSTEIRO DE SAN XULIÁN DE SAMOS : APEOS DOS BENS NO CONDADO DE LEMOS, SÁRRIA, BARBADELO, VAL DA ARMEÁ , ETC ( 2 )
APEO DO LUGAR DE MOSTEIROO SITO NA FREGUESÍA DE GOM
( 30 de novembro de 1555 )
E despóis do de susodito no dito lugar de Gon aos días trinta de novembro de 1555 perante o dito señor don frei FRANCISCO DE PARADA, abade do Mosteiro, por si e o dito mosteiro , proseguindo o dito tumbo e apeo da dita freguesía de GON , dixo que pedía e pediu ao dito señor Xuiz que made baixo do xuramento aos ditos ALONSO LÓPEZ e ANDRÉ DO SOUTO el ou por ao ptresente consonte ´á dita provisión dos moi altos Señores do seu moi alto Consello que lles faga dar apeo e poñer fitos e marcar e declarar se o lugar de MOSTEIRÓO , sito na dita freguesía de Santa María de GON e todos os bens raíces ,a el e ao dito Mosteiro seu pertencentes no dito lugar de MOSTEIRÓO , conforme á dita provisión real a el amosada e notificada por min o escribán, os que absolvendo o dito xuramento dixeron:
Que era verdade que sabía que o dito lugar de MOSTEIRÓO conforme a dita provisión real a el amosada e notificada por min o escribán , os que absolvendo o dito xuramento , dixeron que era vedade e sabían que o dito lugar de MOSTEIRÓO e as cousas del ten DÚAS CASAS de morada nas que viven o dito ANDRÉ DE GON , son deste Mosteiro coas súas entradas e saídos , coas súas cámara se cortes e curráis e coa ERMIDA DE SANTA CATARINA que está a carón das casas do dito lugar de MOSTEIRÓO e con trinta tegas de semente de herdade pouco máis ou menos , cos seus MUIÑOS e BATÁN e hortos..... e ........ catrocentas castiñeiras e cerdeiras e todas outras árbores.
Como parte e marca marcando por un marco o RÍO DE GON ( río Mao ) para VILASOUTO e da outra parte chega á DEVESA DE GON e como ven todo cerrado e arrodeandado de pedra e cabarca e chega ao CORTIÑEIRO DE MOSTEIRÓO e del cara o camiño que vai ao AGRO DE SOBRE DA RIBA , que está riba das casas e volve a dar ao VALE DO CURRAL e estrema de alí coa leira do lugar do CURRAL ,que tamén é foral de Samos , que leva e posúe o dito ALONSO LÓPEZ DE GON , e dalí torna abaixo e dá e parte na herdade de Catarina Osorio e os seus fillos e como volve a dar ao dito río que vai para VILASOUTO ( río Mao ) do lugar de GON , segundo que todo iso como é destas estremas para adentro que é todo propio desmo a Deus do dito MOSTEIRO DE SAMOS , coas súas entradas e saídos , con máis p prado que din PRADO DO PONTIGO , que parte co RIGUEIRO que ven de LEBASTE e doutra parte no río e da outra parte nun leiro de Catarina Osorio , que será en semeadura seis celemíns de semente, segundo que o levan e posúen todo o dito ANDRÉ DO SOUTO e SIMÓN RODRÍGUEZ e segundo o teñen todo en foro do dito MOST EIRO DE SAN XULIÁN DE SAMOS.
E confesa pagar por todo iso de RENDA, foro e pensión en cada un ano SETE FANEGAS DE PAN DE CENTEO, e un PORCO CEBADO, ben tamizo por dereitura e o porco bon sen malicia e confesan pagaren e cada un ano ao dito MOSTEIRO DE SAMOS de renda, todo propio é desmo a Deus do dito Mosteiro como dito vai durante o tempo e xeiras e voces da dita súa carta de foro no seu tempo e lugar en cada un ano, coas súas obrigas , o dito ANDRÉ DO SOUTO e SIMÓN RODRÍGUEZ, consonte á dita carta de foro , ou se o fixesen por esta carta daban todo o seu poder cumprido a todas as Xustizas para que por todo rigor de xustiza e vía de execución todo así llo fagan gardar , cumprir , pagar , haber por firme como dito é e para que fenecido o dito foro o fagan cumprir fáganllo deixar libre e quieto ao dito MOSTEIRO DE SAMOS , a eles e aos ditos herdeiros seus como cousa súa propia con todos os melloramentos e perfeitos e del feitos por haberían novo foro do dito Mosteiro fenecido o seu, así por voces como por condicións , ben como se así entre ele for mandado , xulgado e executado por Xuiz en sentenza definitiva de xuiz competente e a tal sentenza fora por eles consentida e non apelada e pasada en cousa xulgada , polo que renuncian todas leis, foros e dereitos e hoxe de min, escribán , feitos, e por facer a todos en xeral e a cada un deles en especial á lei e dereito que di que xeral renuncia do dereito feito non valla.
E por máis seg uridade por non saberen escribir rogáronlle ao dito ALONSO LÓPEZ por eles asine do seu nome neste rexistro e a testemuño de todo isto.
E o dito Señor Xuiz visto todo o susodito dixo que así os condenaba como ditos os susoditos ANDRÉ DO SOUTO e SIMÓN RODRÍGUEZ e os seus herdeiros e a todo interpoñía e interpuxo a súa autori<dade e decreto xudicial que valla.
E rogoulle ao dito ALONSO LÓPEZ asine por el da súa man e sexa testemuña de todo o dito ALONSO, PEDRO DE OROZCO e GONÇALO MACIA e SEBASTIÁN DE OROZCO polo dito rogo a ALONSO LOPEZ DE GON.
Pasóu perante min : XOÁN LÓPEZ, escribán.
.....................................................................................................................................................................
a
a
Comentarios
Publicar un comentario