SÁRRIA: FAMILIA CARBALLEIRA ( 662 )

                                  SÁRRIA :  FAMILIA  CARBALLEIRA ( 662 )

En realidade   o nome da  Familia  Carballeira   está tomado  da familia que  fora dona  da Casa de Lois do Medio ( Rúa Maior /  Calellón de Lois )  antes de 1930. O apelido Carballeira procedía de San Martiño do Fontao, e como en casos semellantes cando  alguén compra un establecemento comercial os novos  titulares " herdan"  a vella denominación. Tal foi o que pasóu cando os esposos Xulio Rodríguez González e   Carme Trebolle  Vilaro , á volta dos seus anos de emigrantes en La Habana cando  se estableceron  na Rúa Maior e pasaron a ser  chamados "os Carballeira" , e tamén así foron coñecidos  os seus fillos. Xulio Carballeira, Carme Carballeira , Hixinio Carballeira e Pepe Carballeira  viron como os seus apelidos quedaban relegados diante  da suplantación imposta polo uso social.

Xulio Rodríguez González procedía da familia do Mesón  do Mazadoiro, orixinaria de Bembibre-León, e  a sua esposa    nacera de Vilarrairo- Vilar de Sárria.

 Xulio e Carme  mantiveron por décadas  aberta unha  tenda, especializada  en calzados, venda de coiro,  zocos e madreñas  na Rúa Maior  . Nos tempos  do comerzo intervido  esta casa estaba encargada da distribuciòn do cupo de  coiro a zapateiros de varios concellos.  Despóis de esar adicada a zapatería por conta do seu fillo Xosé Rodríguez Trebolle e da esposa deste  Marió Guitián Prado .Finalmente foi vendida a casa  , á que os novos donos lle deron un segundo andar ,  pasando a  ser destinada a albergue de peregrinos , denominado " O Durmiñento".

Como reclamo publicitario Xulio Rodriguez  puxo  riba da  porta da entrada  sobresaíndo do balcón un zoco moi grande , razón pola que o establecemento foi coñecido como  " A Casa do Zoco Grande ".

O matrimonio,   establecido en La Habana,  co froito do seu traballo  conseguiu un capital  importante decidindo  voltar para Sárria, onde  formaron un patrimonio inmobiliario moi impoortante.

 Ademáis  da Casa Carballeira  e a Casa do Bar Pote ( Rúa Diego Pazos , onde no baixo estaba o Bar Pote  e  había tres  vivendas, todo en réxime de  aluguer  ) posuiron dúas casas nos Esqueiredos de Farbán,  e  cando a Marquesa de Vilaverde de Limia    vendéu as fincas da Casa Grande  onde agora chamamos Barrio Andión adquiriron un bon número de soares nas rúas Rosalia de Castro,  Frei Luis de Granada e Padre Sarmiento onde alzaron  casas  e estableceron hortos.

Na  Rúa Rosalía de Castro os Carballeira  posuiron  dúas casas ( números 7 e 9  )  con sotos, baixo eun andar, que  as puxeron en réxime de aluguer, e a cada unha  das vivendas  déronlles un cortello onde cebaban  porcos  e  ademáis  un pequeno hortiño. No número  7 había tres vivendas e no número  9  había seis vivendas.  Xa viuva Carme Trebolle  alzóu outras dúas casas nesa rúa : Unha de soto baixo e dous andares, con tres vivendas  e outra de soto  , baixo e un andar, con  cinco vivendas.

No Barrio do Mazadoiro , a familia, ademáis da casa do antigo Mesón , posuiron a Casa Nova de Carballeira , tamén con vivendas arrendadas ,

Ademáis das anteditas casas   posuiron  un amplo soar con frontes ás rúas Rosalia de Castro e Frei Luis de Granada, outro tamén moi amplo con frontes ás  rúas Padre Sarmiento e Frei Luis de Granada, un horto na Rúa Fornos de Atrás ,  unha carballeira nos Esqueredos, outra no Campo de Outeiro ( O Mazadoiro ), dúas casas máis no camiño do Asilo,  dous soares nas Penelas do Mazadoiro e un horto no Forno, en Treilán.

Tamén  tiñan algún patrimonio urbán en La Habana, do que foron despuseídos   pola Revolución  castrista e tamén unha casa na cidade da Coruña,  que lles foi  expropiada  na súa maior parte  nunha operación urbanisitica na que só se salvóu un soar. 

En Sárria a familia  ofrecéu  en réxime de aluguer nas décadas de 1940 a   2010  un total de vinte e  sete vivendas  e un  local comercial , coinciudndo coa fase de intenso crecemento  poboacional da vila, facilitando , con rendas baixas,  o establecemento de familias  procedentes do medio rural  e  outras de escasos recursos. Ninguén en Sárria ofrecéu tantas vivendas  paea asentamento de veciños.

Xulio Rodríguez González   foi un comerciante   recoñecido e respectado, que foi concelleiro,  colaboróu activamente na organización das festas do San Xoán    e  , dotado dun grande sentido do humor  contaba aos máis novos da parte alta da vila  numerosas anécdotas e enriquecedoras interpretacións  de  novas de cada día que enriqueceron o seu proceso formativo.

O seu fillo Hixinio estableceuse como médico  en Becerreá e  o outro, Xosé,  foi empregado da Caixa de Aforros Monte de Piedade da Coruña e Lugo e das entidades que a esta sucederon  , en Sárria e en Ourense, Nesta cidade tivo un papel importante na organización de actividades culturáis.  Foi correspondente de " El Progeso" de Lugo en Sárria.

Todas as edificacións que formaron parte do patrimonio dos Rodríguez Trebolle ( " Os Carballeira" )  foron enaxenadas, agás a Casa  do Mesón  e  a Casa Nova de Carballeira  do  Mazadoiro que foron derrubadas.