SÁRRIA : TOPONIMIA ALDRAXADA DENDE O CONCELLO ( 705 )

 SÁRRIA: TOPONIMIA ALDRAXADA   DENDE O CONCELLO.  ( 705 )

A recente publicación referida á un proxecto de novas obras  na PRAZA DA VILA pon, unha vez máis, diante dos ollos dos sarriaos,   o resultada da nugalla á hora de darlle nome a espazos   urbáns,  con  denominacións  en nada suxeitas  ao consagrado    e oficializado,

Vexamos os redactores do proxecto  rotulan  " Casa do Marqués" e " Capela do Marqués ", cando  eses espazos son VILLA ANDREA  e CAPELA DO PERPETUO SOCORRO.. 

Lese VILLA ANDREA, en grandes letras  en relevo  que figuran  no grande arco de entrada ao que foi parque familiar e agora  constitúe  a praza pública  máis destacada da localidade, Na honra da súa esposa Andrea de Andrés Sánchez  alzou a primeira das " Quintas dos Madrileños"  e o 15 de agosto  de 1888 inaugurou  ese Hotel ou palacete que agora forma parte do partimonio municipal.

Hai que siaalar que, contra o que algúns desinformados  sinalan, o industrial, plitico e filántropo sarriao Matías López e López non foi marqués,  foi a súa viuva a alcanzou o Marquesado de Casa López, título que acabóu pasadno á rama familiar que se alonxou de Sárria. 

O neto do fundador de " Villa Andrea ", Matías de Oñate López  casou  coa Marquesa de Ugena,  e como consorte  foi coñecido como " Marqués de Ugena", título que un fillo seu  herdeu da marquesa.

O feito de que  a nivel popular , na linguaxe coloquial, se diga " Casa do Marqués" non xustifica que o Concello de Sárria, actual titular da Casa e o antigo parque , esqueza  o nome de VILLA ANDREA que foi o dado  por Matías López  e que ten doada lectura  dende as beirarrúaa da Rúa Matías López.

O Concello  non debe utilizar na súa documentación, publicidade , expresión gráfica ou oral xurdidas baixo do seu amparo  a utilización da expresión " Casa do Marqués" , en troques da lexítima e  histórica de VILLA ANDREA.

O mesmo  hai que decir con relación á expresión " Capela do Marqués", porque a denomnación dese pequeno templo é o  de CAPELA DA NOSA SEÑORA DO SOCORRO, advocación que se lle deu . e é a única valedeira, e co que foi consagrada,