O XERINGADOR DE ROMELLE ( 577 )
O XERINGADOR DE ROMELLE ( 577 )
Persoaxe que en clave de humor e por medio de versos, xeralmente formando " décimas", trata temas de actualidade referidos de modo preferente á vila de Sárria , ás súas xentes e á terra sarriá.
PORQUE MASACRARON ÁS OCAS ( outubro de 2024 )
Alcalde señor don Clodio / ocas, máis ben eran poucas, / papadoras de pan e oucas; / vítimas foron do odio / de lontra libre de alodio, / que con furor sen igual / nese ben municipal / foi e fincóu o seu dente / bebendo aquel sangue quente.
Ocas, ansares ou gansos, / de tal maneira morreron / e as súas vidas perderon / por seren un pouco mansos / e de andares máis ben cansos. / A culpa foi do Concello , / iso xa é conto vello, / por non lles por nese día / compaña dun policía / do río no belo espello.
Agora, segundo a xente, / o facer reposición / e necesaria xestión ,/ entre todas preferente / e , por suposto , urxente ; / mais para así proceder / moita paciencia hai que ter/ ( contando con Patrimonio / e o hidráulico binomio )/ para novas ocas ver.
A solución desexada / tras de millenta papéis , / regulamentos e leis / poderá ser culminada / se boa benzón se acada / dos gardiáns do Xacobeo , / distantes no seu alto ceo, / e a da Confederación / que vai dar aprobación / se hai no Sárria lazo e xeo.
¿ Hai cecáis alternativo / a esa desaparición ? : / Por vía de de sustitución / moi boa e imaxinativa, / suxerente e creativa, / por cocrodilos no río, / para facer desafío / a esa lontra asasiña / que con medo de galiña / non vai dicir pío-pío-
Vinganza piden as ocas; / unha resposta hai que dar / e Usía, Señor Alcalde, / con vinganza pagará,
O Xeringador de Romelle, fecit
....................................................................................................................................................................
3 MORDEDELAS SARRIÁS 3 ( xuño de 2024 )
1.- CON PERDÓN
Por cuestión dun orinal / que no Cristal foi pedido, / e en nada correspondido, / polo camareiro formal, / responsable principal / daquel establecemento, / que ao ter coñecemento / da xa iniciada acción / de poñerse a facer micción, / o Pepe.... frustróu o intento.
Brincando riba da barra / tratóu de cortar a mexada, / mais bon suceso n `acada / pois moita cervexa en xarra / bebera Toñitín na farra./ El trata de boas maneiras / calmar ao home das feiras, / este dalle mordedela / ao xeito dunha cadelña / nun dedo ao das mans lñixeiras.
E xa vai ao Ambulatorio; / levan o parte ao Xulgado / con baixa para ser curado.... / testemuñas, requilorio, / dan por certo e por notorio / no dedo haber a dentada / e en xardiñeira mexada / e matinan os clientes / con maquiavélicas mentes / unha vinganza sonada.
"Por vía de arrepentemento" / piden audiencia ao Xuíz, / destacando aquel matiz / de estar naquel momento / con alcool un tanto contento... / e así saen do Xulgado / cadaquén ben amigado, / sen loita, teima e sen guerra, / pois quen perdoa non erra / e o dedo ficóu sandado.
2.- CON ESQUECEMENTO
Un éravos dentista / e armóu a liaraza / como bebedor de raza ; / o outro ía de artista, / rei do mambo e toda pista / e tanto e tanto rifaron, / ben boa liorta armaron / pois do máis peqeuno os dentes / travan deddos inocentes / e nin con esas pararon.
O odontólogo doente / vai e sola o seu espieche : / " ¡ Quitádeme este caniche ! / Tenme travado co dente , / eu hei poñelo ben quente," / Acodiron os do bar / con toda presa a arredar / odontólogo e poeta / e vai o barman e espeta: / " ¡ Para a rúa e a calar !".
Cada un para o seu lado, / en santa paz, paseniño, / coas súas cargas de viño / camiña descompasado.... / Especialista en dentamias / sen afectar ás sesamias / dicía aquel odoltólogo / en moi sentido monólogo: / " ¡ Vaia dentes para lamias !".
Non houbo maior liorta , / o feito foi esquecido, / non se queixóu o mordido, / nunca puxo cara torta , / o agravio foi cousa morta./ Guerras de tirios-troiáns / e liortas de galváns / son por todos esquecidas / e as paces por ben sentiads / das xenreiras matan plans.
3.- ............. E CON MACHADO DE GUERRA
Falemos do acontecido / en Santalla de Arxemil, / onde con xesto xentil / un veciño foi mordido / ( contacto non consentido ) / contrastando pareceres / os dous miríficos seres, / segundo round en disputa , / sen razón, con forza brutta... / ¡ olla que membro ti feres ! .
Aquel do dedo adentado / raudo e con presa el acude / ao Centro de Saúde / dos médicos ao coidado, / que para ir ao Xulgado / ben se precisa un informe / que fixe e, / se dano enorme / para boa indemnización / e fortemente amolar / co que ese atestado forme.
Os xornáis derpn a nova / da sonada discursión / e da forte lisiación, / boa evidencia e proba / de que non rematóu na cova / por estar ben vacinado / e o dedo así alcanzado / precisa dun mes de baixa, / ( ¡ tócalle, tócalle a caixa ! ) e de ser indemnizado.
O suceso de Santalla / foivos feito belicoso / e fortemente gravoso : / non vos é fume de palla, / nas nosas conciencias malla / vendo ese dedo agraviado / e amolante e amolado / moi antigos veñen ser / e ao noso parecer / veñen do tempo pasado.
CONCLUSIÓN
E agora nesta ocasión, / ¿ No suceso de Arxemil / dispararán un misil ? / ¿ Responderán con un dron / de iraní fabricación ? / ¿ A ONU vai interceder / ou a OTAN malmeter ? / ¿ Coa nova maneira e xeito / lolitarán polo dereito / de novos dedos morder ?
A RESPOSTA É :
" Iso.... nin se sabe "
O Xeringador de Romelle.- Festa do Corpus 2024.
" Día do Amor Fraterno"
**************************************
RÚA DA LIBERDADE
Ben nos di a Constitución / que a Santa Liberdade / en todo tempo e idade / de cidadáns é benzón / e que en toda a ocasión / debemos tela presente , / pois se libre vos é a xente / sempre triunfa o raciocinio: " Furtalo é un lemcinio . o non louvala , indecente.
A Liberdade é angueira / dos cidadáns e dos pobos , / ps vellos e máis os novos / dos séculos en ringleira / fixeron a sementeira , / ¡ Vivs o libre albedrío ! , / e das liberdades o río / medre con forza imparable / e facendo a vida amable / rache o integrismo frío./
Pois na Lei Fundamental / a Liberdade é a estrela..... / ¿ A que ven aquí esa trela , / ese erro descomunal , / esa actitude anormal / de lle facer esa afrenta , / tan teimuda e á mantenta , / as gañadas liberdades , piar forte das verdades / nas que a Democracia asenta ?./
Pois xa Sárria no rueiro / a Liberdade proclama , / a forza que o pobo ama / sempre da Xustiza ao abeiro, / como tesouro primeiro / de homes e mulleres libres , / lonxe dos vellos acibres , / só o democrático manto , / ledo eu a Liberdade canto , / e Sárria con ela libres ./
O Xeringador de Romelle
¿ Como se manifesta a Liberdade ?.........
" Liberdade de pensamento, Liberdade de expresión , Liberdade relixiosa, Liberdade ideoloxica, Liberdade de prensa, Liberdade de cátedra , Liberdade de desprazamento, Liberdade de sindicación , Liberdade de reunión .......
Todas elas se consagran na nosa Constitución e agora Sárria celebra co nome da súa primeira rúa o triunfo do máis sagrado dereito humán , motor de soños , apoio de realidades e sustentador da promesa dun futuro máis digno, apoiado nos principios de igualdade e fraternidade<
Liberdade sen ira....
Constitución Española ( Vixente )
A Nación española , desexando establecer a xustiza , a LIBERDADE , e a seguridade e promover o ben de cantos a integran , en uso da súa soberanía proclam a súa vontade......
NORABOA, SÁRRIA, POR PROCLAMAR O VALOR UNIVERSAL DA LIBERDADE COMO FONTE DA DEMOCRACIA E DOS DEREITOS HUMANOS E DOS POBOS.
*********************************************************************************
NO TRASLADO DE NÚÑEZ FEIJÓO Á CAPITAL DO REINO
1.- Nova singladura
Deixando atrás Santiago / vas " Camiño da Moncloa "; trocas en trigo a boroa / cunha variña de mago ; deixas o mainiño lago / para ir a navegar / de Xénova no bravo mar / onde poderás perderte / se alguén che presenta un ERTE / para o teu fol abaixar. / ALBERTE
2.- Póo, sudes e ferro...
Ás tropas pasas revista / na loita contra esas "hordas".../ tantas xentes nada cordas, / tanto noxento arredista, / nunha santa reconquista, / tirando bem do adibal / para liberar do mal , / co Cid e con Lopo Antúnez, / España, Marrocos, Túnez.... / ¿ coa axuda do Abascal ? / NÚÑEZ
3.- ¿ En freada e marcha atrás ?
Alzando Santa Cruzada / as hostes ti vencerás / e por terra botarás / esa pesada empanada / onde anda misturada / en maremagnum confuso / xentalla nada no abuso / e levantaras ti o vóo / se non van e che din ¡¡¡ XÓO !!! / Azanr , os outros e Ayuso ./ ..... FEIJÓO
4.- ¿ Mellor gaita que organillo ?
Alberte Núñez Feijóo / Madrid é moito Madrid / e na Meseta a perdiz / cázana sen alzar o vóo / e axiña che botan póo / se alto queres voar / e póñense a disparar / os cobizosos dos postos , / papadores nos magostos / desexosos de mandar......
O Xeringador de Romelle
**************************
XARDÍN VERTICAL NA PRAZA
Na rúa do Murallón / vemos a flor da nugalla, / silvas e fentos a esgalla, / en calada floración : / con edilicia benzón, / vizoso edén vertical , / enxebre, monumental, / medrando con afouteza , / con forza de Natureza / ..... en non nos parece mal/
Anda por aí o runrún , / froito de bon raciocinio, / de ofrecer o patrocinio / de cabras do Camerún / que saíndo do xexún / escalen o paredón, / na percura de ración / e con dentadas ben rápidas / deixen lexibles as lápidas , / de saudosa acordación. /
O Xeringador de Romelle
VEU A PRIMAVERA, / PASÓU O VERÁN, / AS PEDRAS DO MURALLÓN / MANTO VEXETAL TERÁN. /
***********************************************************************************
NO TRASLADO DO " FONSIÑO"
Por orde do Señor Alcalde a estatua de pedra do rei AFONSO IX foi trasladada na Praza da Constitución para poñela á man dereita da porta da Casa do Concello.
1
NO DESTERRO E OSTRACISMO / EN PERPETUA REVISABLE / AGARDÓU REVISIONISMO.
Afonso , chamado " O Nono " ( e para nós " O Oitavo ) / de Sárria fundador bravo, / agora de pedra o sono/ durme sentíndose dono / desa Casa do Concello ; / sorridente este rei vello / garda a súa Vilanova, / sendo a forte espada proba / do seu valor bon espello.
2
PASÓU AS HORAS OLLANDO, / COA FAME DE OITO SÉCULOS / AOS PELEGRÍNS PAPANDO
Antes ficaba arredado , / Praza da Constitución, / e polo si e polo non / moi malamente arrestado / por tras dun toldo agochao. / E parecía moi mal / darlle ese trato fatal / as xentes do Consistorio, / aldraxe frío e notorio / para quen fixo a " Vila Real".
3
ASÍ VOS SON ESTAS MEAS : / É MÁIS DOADO REUBICAR / QUE MUDAR MALAS IDEAS
E manexadno un guindastre / o equipo municipal / move imaxe e pedestal / e subsanando o desastre, / dando puntadas de xastre, / o moimento removeron / e por gardián o puxeron / da Casa de Vaamomde: / ¡ Agora xa non se esconde / e preferenza lle deron !
4
PARA A RÚA ROTULAR / ¿ TERÁ DIÑEIRO O CONCELLO / E ASÍ AO FUNDADOR HONRAR ?
¿ E cando chegará o día, / a hora tan desexada / e por lustros adiada / de vermos nós na Gran Vía / ( dito vai con simpatía ) / sete, nove ou dez letreiros / rezando cal pregoeiros / con tamaño non pequeno / "Gran Vía Alfonso IX", / honra de poucos diñeiros.
De " vila real " presumimos, / pois tal foi a nobre orixe, / e no rueiro o esquecimos.
O XERINGADOR DE ROMELLE ( abril de 2020 )
Ano Oitocentésimo Vixésimo Sesto ( " ab villa condita " )
.................................................................................................
NON VOS É COUSA NORMAL / BOTAR LIXO, LIXO E LIXO / NA NOSA VIDA LOCAL
( MAIO 2022 )
Na vila de Sárria a xente / cando fala dos politicos, / fala deses seres miticos / como de caste indedente ,/ no pasado e no presente : / Din que son uns tragadores, / de orzamentos chuchadores, / lacazáns e preguiceiros , / uns loráns e trapalleiros / por sempre baralladores".
Dotados de ciencia infusa / chámanlle burro ao alcalde / e queren que a conta salde , / da súa actuación difusa, / xogando á ruleta rusa / ( non hai nunca un edil bon ) / e presente a demisión / inmediata, irrevocable, / por ser pailán destacable / e máis un simple mamón.
Os concelleiros tamén / resultan calificados / de burranzáns destacados / que nunca fan nada ben / e a todos tanto lles ten, / só lles ten conta asinar / o que lles queiran mandar : / "Cada un é un alpabarda / merecente dunha albarda / para ben o aparellar".
¿ E que din dos funcionarios / os cidadáns " espilidos" / tan "doctos" e tan "sabidos" ? : / En agudos comentarios / renegan dos seus salarios, / nugalláns os califican / e a todos van e critican / chamándolles galafabtes / e do alcalde monifates / por eles nomeados fican.
¿ E como son no sentir / dos políticos locáis / os adversarios: " Banáis", / " Afeitos só a mintir", / " Non se pode resistir / tanta iñoranza fatal ", / " Todo o que fan, fano mal " / " Son decote incompetentes", / "Diante do problema, ausentes",/ " Merecen un adibal".
" ¿ Como se entende esta mea ? : / Se estamos gobernados / por astrevidos e ousados / a cousa ten pinta fea / e metidos nesta lea , / ¿Como pode acontecer / que sempre haxa que / " como os "doctos cidadáns " fabrican coas súas mans / " tan "estultos gobernantes" , / burros todos, hoxe e antes, / voltos de leóns en cans ?.
Dialécticamente armado / con coitelos e navallas, / xostregos, cuspes e trallas / o sarriao máis calado / ao politico despreciado / ataca inmisericorde / repetindo monocorde / "Es un burro, moito burro", / " ¡ Bota fora deste curro ! "/ "¡ Vaite axiña, non engorde !",
CON TANTO SARRIAO LISTO / REGALANDO GASOLINA / ¿ QUEN VAI ACENDER O MISTO ?
O Xeringador de Romelle
***********************************************************************************
SAN MARTIÑO CON BOA MAÑA / VAI ESIXIR EN EUROPA / O QUE LLE NEGA ESPAÑA
( FEBREIRO 2022 )
O lugar de San Martiño / na parroquia de Requeixo, / por municipal desleico / sen verea e sen camiño / sendo da estrada veciñom / non ten pista nin carreira / e non atopan maneira / de abrilo á modernidade , / á simple normalidade, / en condea duradeira ,/
Levóu o pontón o río / e agora pasan o vao / cómodamente en verao / cando o Celeiro é un fío / e no inverno pío-pío...... / Non chega ali camión / de ningunha condición, / ambulancia, furgoneta, / remolque nin carroceta / en penosa pumición ./
Pasan os trens pola porta , / teñen igrexa románica , / e a palabra mesiánica / non rompe a maldición torta , / nin a distancia acorta. / Ollan no Planeamento / rúas que son un invento, / riba do papel pintadas./ oito lustros agardadas / ¡ Promesas que leva o vento ! /.
Pobre San Martiño, pobre, / tan perto e tan marxinada / da vila de Sárria illada / pola nugalla que cobre / o seu pasado tan nobre./ Ano tras ano a súa queixa / do esquecemento na reixa / vai caíndo no Concello / e na chisteira o coello / é burócrata madeixa. /
Para chegar ben á casa / un veciño no seu leiro / fixo camiño senlleiro / e así co seu coche pasa / mentres a xentiña alasa / subindo e baixando a costa / pola estreita, ruín, congosta / propia de tempos pasados / véndose así mal penados /, ¡ Ninguén por eles aposta !./
Axuda ao Defensor do Pobo / piden para re,mediar / os vieiros do mal pasar, / aldraxar que non é novo / e administrativo tobo / n impide facer a ponte . / Permitídeme que vos conte : / " Vai ir coa queixa a Europa / a ver se xustiza atopa : / ¡ San Martiño non é monte !."
O Xeringador de Romellea
************************************************************************************
UN RETRETE A CARÓN DO CAMIÑO NO MONTE DE SAN CIBRAO
RETRATO CON RETRETE ( * )
( e agora a pregunta é..... ¿ onde ficará o bide ?
O trámite evacuatorio / e sen coñecelo o alcalde , / pódese facer de balde , / como é visible e notorio / nun camiño rotatorio / onde un moi pulcro inodoro, / acolledor, non sonoro, / no Monte de San Cibrao, / ben de inverno, ben de vrao / nos recibe con decoro./
*********************
¿ Onde esta ocupación se acha ? / ¿ Onde poderemos vela ?: / Non lonxe de Lousadela / onde medra a silva macha.
O Xeringados de Romelle
( * ) Perto dun vertedoiro clandestino de reblo, nunha folganza do monte , diante da parede dunha devesa deixaron abandoado un retrete desbotado por mor de reformas domiciliarias, e o Xeringador inmortalizóu achado cunha instantánea reenviada ao señor alcalde para o seu coñecemento e adopción das medidas pertinentes.
************************************************************************************
CANDO VAN SESENTA ANOS, VEÑAN BÁGOAS, VEÑAN PANOS ( DECEMBRO 2021 )
Non é de morte morrida , / que é de morte matada, / perdendo o Sárria a vida.
Permitide á rúa saia ( e isto non é ningún canto, / senón un doído pranto / de todo un pobo que laia / pola perda dunha praia) / e chore a anunciada morte, / mala fada e mala sorte, / do legado de Acevedo / e do río amado e ledo / que a Sárria lle deu seu norte.
Ninguén lle bota unha man / á maltreita chapacuña, / Agora o río rabuña / as beiras que o río fan ; /mingua o cabdal no verán / e no rairo a entullada, / e nas beiras a enxurrada, / tecen de nugalla un manto / e desta praia do Chanto / a morte está pregoada.
Foi fachenda dos sarriaos / a nosa Praia Fluvial,/ Agora , para o noso mal, /non ten auga, tan só vaos: / A chapacuña merece / axiña o arranxo empece.
O Xeringados de Romelle
......................................................................................................................................................................
PÍAS CLIMATIZADAS PEREGRINANTES
Aló nos prados do Lago / ten soares o Concello / para a cría de coello / ou do botellón o trago,/ que anda o orzamento vago / e pías municipáis / que na casa dos demáis / en Sárria son futurible, / dito de xeito terrible / por Santiago e algún máis.
Euros cento moitos mil / pagoulle aos de Vilasante, / e é cousa que un se espante / de que pola lei do funil / non poidamos o cadril / mergullar en auga quente / e por iso di a xente / non é bonfacer de amigo / actuar como castigo / trincándonos polo dente.
Pías hai de calidade / en Monforte e en Vilalba ; / aquí como crían calva / as ras na súa necidade / non achan necesidade / en facernos a piscina ; / de parvadas unha mina / ollamos xa dende hai anos / e bágoas dos nosos panos / non son boa medicina.
Queremos pía cuberta , / que o saiban Santiago e Lugo, / e que pescozos e xugo , / é cousa sabida e certa / non son símbolo de aperta. / Son noxentos parafusos / e que mantendo eses usos / ponse vinagre, acedume, / e non amoroso lume./ ¡ Ollo que son ben ilusos.
Falaron do Novento e Dous, / e van para o Noventa e Cinco ,/ e de seguiren dando o brinco / terán pías en Quindóus / para navegar cos seus bous / e Sárria por exclusión / recibirá o bombón / de "teredes a piscina , / se vos levanto a paulina / nunha vindeira eleución".
A cousiñas peregrinas / andamos xa ben afeitos / e coidamos que os dereitos / a disfrutar de piscinas /nacerán de cuestións finas / e non da intercesión / de calquera " home bon " /Aquí pagamos impostos / e non precisamosrostos / para facer papelón.
Sárria compróu os terreos / e agardando está a acción , / e non cremos a canción , / de sermos en Sárria alleos , / ¿ Temos pecado de feos, / ou somos feras corrupias / para negarnos as rupias / da pía climatizada ?.
.....................................................................................................................................................................
NUGALLA PATRIMONIAL = INOPERANCIA XACOBEA ( OUTUBRO 2021 )
En Sárria mantén acción / a Tropa Confederada , / hidrófoba ben asentada , / en moi coñecida unión / e en íntima comuñón / adosada a Patrimonio : / " E o Camiño de Santiago / agarda que algún mago / rompa elos de Santo Antonio",
A nosa Ponte Ribeira / só con retirar o entullo / ( ¿ fará falla un estadullo ?) / boltaría á vella xeira / e a auga ben lixeira / pasará por baixo do arco / Sostemos, falando parco : / " Sen tocar ningún pear / a madre pode medrar / sen trasladar ningún marco".
Peregrino que choído / do río Sárria na Ribeira / atopaches o Camiño : / " Cando chegues a Santiago ,/ antes de ir á Catedral, / non sexas preguiceiro e vago, / pregoa que está moi mal / o noxento pandemonio / armado por Patrimonio. / ¿ Quen merece un adibal ?",
O Xeringador de Romelle
************************************************************************************
FELICITANDO O NADAL
ESTAMOS TODOS CONTESTES / FACEMOS PRAGAS E PESTES / E O QUE NACÉU EN BELÉN / POUCOS DISCÍPULOS TEN.
Neste Nadal ferruxento / temos que considerar / que andamos a pecar / en colectivo noxento / e xa chegóu o momento / do máis fatal desenlace / pois agora ninguén pace / as obras de misericordia / cos que tanto nos incordia / o Neno que agora nace, /
NON VISITAR AOS DOENTES
E os novos pregadores / dannos de couces nos dentes / e visitar aos doentes / impiden, provocadoresm / e todos somos doutores , / dito sen risco de abuso, / e non digamos a Ayuso / que xa fixo un hospital / de custe piramidal / ( cuxo calificativo excuso ).
NON DAR DE COMER AOS FAMENTOS
Afeitos xa á fartura, / e moi sonadas enchentes / entre o común das xentes / medróu a literatura / de que a fame non ten cura / e os pobres do Terceiro Mundo / son un pozo moi profundo / que só pensan en papar / e abonda con lles mandar / bolsas de Pipas Facundo.
NON DAR DE BEBER AO SEDENTO
Nadamos en viño e colas , / en licores e cervexas / e medramos nas envexas / oir canados e por olas : / Apuntamos con pistolas / a quen fuxen dos desertos / con ollos pampos , abertos, / a un mundo no que esgotamos / as augas que malgastamos / en despilfarros ben certos. /
NON REDIMIR AOS CAPTIVOS
Moito nomeamos Xustiza, / falamos de Caridade, / dicimos amar Verdade , / e medramos na preguiza : / ese lume onde tiza / o máis insolidario berro / e nesta Idade de Ferro / de presos e outros proscritos / como borralla malditos / facemos diario enterro. /
NON DAR VESTIDO AOS NÚOS
Na nosa altiva afouteza / aos que andan núos espimos / e nin vergoña sentimos / diante o clamor da pobreza / e a nosa lixeireza / casa, pan e luz lles negamos / e con desprezo pagamos /a petición de cultura, / medrando nós na usura / a conta dos que arredamos.
NON DAR POUSADA AO PELENGRÍN
No mundo común errantes / pechamos ben os camiños / e a cantos son peleriños / tratamos como moinantes / esquecebdo que denantes / polos camiños andamos / e por mares navegamos , / e coma famentas feras / renegamos das pateras / ( no noso lixo emborcamos )./
*******************
O que parece máis grave / é que falando do Neno / anden metendo veleno / dicindo van na súa nave / e ensinar ao que non sabe , / negándolles o pan e o sal / con un trato desigual / aos que sendo diferentes / de Amor son ben merecentes / segundo se viu no Portal, /
********************
De Gregorio, aquel gaiteiro / posto ao pé do pendello , / o son ledo e garuleiro / debera ser bon espello. / " Haui que anunciar alborada / sen pedir xiquer soldada. /
O XERINGADOR DE ROMELLE
( Decembro de 2020 )
( Acompañada da reprodución do gaiteiro galego presente no pendello de Belén , obra do máis insigne sarriao de todos os tempos. ; Gregorio Fernández ).
************************************************************************************
A FONTE RIBEIRA NON TEN QUEN A QUEIRA
I
E Sárria tiña unha fonte / oito séculos manando / e agora quen ten o mando, / que coma din só foi onte / deixa que fique a monte. / E a poulo , de valuto , / en longo coito interruto / están os seus canos cegos / e os cultivadores de egos / dormen sono disoluto. /
II
¡ Ai, miña Fonte Ribeira / tocada polo mal fado ! / O rusmusmús apagado / da túa auga cantareira / do río Sárria na beira / matan tarela e preguiza, / perdendo Sárria esta liza / e nin cano nin pinguela / ornan a estrutura bela,,,, / nin a inversión amortizan, /
III
O Concello, lindo dono, / varias veces a mudóu / e máis pequena a alzóu , / durmindo en perenne abono,/ sen auga , de pedra sono. / Agora esta " Fonte Seca " / veu da ceca para a Meca / e feita no Dazaoito / por estas horas de loito / a Corporación ben peca. /
IV
Dazasete son chamados / nugalláns e preguiceiros, / loráns , sen seren primeiros / na dfensa, ben armados ,/ dos canos mal apagados ,/ Nin xiquer os peleriños / cando pasan xa cansiños / poden apagar a sede / caendo adoito na rede / de bares onde venden viños. /
V
Estaba fachendosa a vila / da súa fonte secular / e a fonte tiña un cantar / ( a letra hai que sentila. / amar á Terra e vivila ) / Morréu de morte matada , /xa de fonte non ten nada . / e todo o mundo comen ta / que temos por mala ementa / municipal empanada /
VI
Oito séculos seguidos / moitas sedes apagóu, / ¡ Cantas morriñas sandóu ! / ¡ Cantos soños esquecidos / aqueceron os sentidos / de xerazóns de sarriaos ! / O río sen ponte e vaos . / a vila sen billa e fonte, / semella tiran ao monte / armadores de cacaos./
*******************
Dicía a vella cantiga: / " Viva Sárria porque ten / unha fonte na Ribeira... "/ - Agora por mala /, secos os canos se ven / na nosa " FONTE SEQUEIRA". /
O XERINGADOR DE ROMELLE.
( O Concello de Sárria mantén cega a Fonte Ribeira e nada fixo nin fai para que as pedras deste monumento regalen augas que apaguen sedes ). ¡ Que vergoña ! ¡ Que vergoña !
**************************************************************************************
Comentarios
Publicar un comentario