SÁRRIA : TESTAMENTO DE ALONSO GONZÁLEZ DE ROBLEDA , CAPELÁN DE SAN XOÁN ( 1629 ) (696 )
SANTA MARIÑA DE SÁRRIA
TESTAMENTO DE ALONSO GONZÁLEZ DE ROBLEDA ( 696 )
( Sivil, 4 de xullo de 1629 )
ALONSO GONZÁLEZ DE ROBLEDA, crego de menores e capelán de SAN XOÁN EN SÁRRIA, polo testamento que outorgou no ano 1629 deixou por herdeiro universal seu a PEDRO DE VALCARCE RIVERA, do lugar de Sivil e Xuiz en Samos.
Escribán : Xoán Vázquez de Neira
****************************
In Dei nomine, Amén.
SAIBAN cantos esta carta de testamento derrradeira e postrimeira vontade viren como eu ALONSO GONZÁLEZ DE ROBLEDA , crego de menores ordes, capelán de San Xoán e Santa Mariña da vila de Sárria, estando enfermo na cama de doenza natural que Deus noso señor foi servido de ma dar , mais no meu san xuizo e entendemento natural, teméndome da morte que é cousa certa e a hora dela incerta , crendo como firmemente creono misterio da Santísima Trindade , Pai e Fillo e Espirito Santo, tres persoas distintas e un só Deus verdadeiro , tomando como temo por miña intercedora e avogada á Virxe María nosa señora nai do noso señor Xesús Cristo, á que lle suplico sexa a miña intercededora coa súa Divina Maxestade, queira perdoar os meus pecados.
Polo tanto á maior gloria de Deus noso señr fago e ordeno o meu testamento na forma e maneira seguinte :
* Primeiramente, encomendo a miña ánima a Deus noso señor que a criou e redimiu polo seu sangue precioso e o corpo á terra da que foi formado.
* Item, mando que cando a vontade do noso señor for de me levar desta presente vida, o meu corpo sexa sepultado na igrexa do señor Santiago de Estraxiz onde están os meus avós e se pague polo rompemento da sepultura o que de costume é.
* Item, mando qu o día do meu enterro se for hora de misa ou outro día seguinte se me digan as misas que aos neus cumpridores parecere e da mesma maneira deixo á súa eleición e vontade a ofrenda e máis sacrificios que quixeren facer pola miña ánima,
* Item, mando ás mandas forzosas e acostumadas a cada unha delas dez maravedís por unha, coas que as aparte dos meus bens,
* Item, digo que lle debo a Catarina de Perros real e medio para unhas zapatillas.
* Item, digo que lle eu debo a Bartolomeu López, crego cura de Estraxiz. catro reais. Mando que llos paguen,
* Item, digo que a min me debe Diego Fernández, da Vilanova ,reais de resto de cinco fanegas de pan de renda que lle vendín, que mas paga na súa casa a catorce reais cada fanega,Mando que llo cobren así.
* Item, débeme Xoán Pèrez de Padriñán unha fanega de pan que ma paga por unha cortiña que leva e é do ano de seiscentos vinte e pagou.
* Item, digo que eu puxen cas de Pedro de Sáa de Louseiro trinta fanegas de pan e mandeille que o vendese,Mando que lle tomen a conta e o que constare deber se cobre.
* Item, digo que eu lles debo aos capeláns que serven as ditas miñas capelas a serventía do ano pasado e a deste ano que vai correndo, E para isto mando se lle tome a conta a Xoán Capón, crego,o postreiro ano que foi ecónomo e depositario da renda das ditas capelas.´
* Item , digo que a mín débenme tanto os caseiros que pagan renda como outras persoas, pan, diñeiros e outras cousas como constará dun memorial que eu teño que está escrito da miña letra, mando que se lea e consonte a el sexa cobrado o que se me deba,
* E para cumprir me executar este meu testamento , mandas e legatos nel contidos deixo e nomeo por cumpridor meu, albacea e testamentario in solidum a Pedro Valcárcel Rivera, veciño do lugar de Sevil e Xuiz da Abadía de Samos, a quen dou todo o meu `poder cumprido como se rquire para que entre e tome os meus bens e do mellor e máis ben parado deles cumpra e pague este meu testamento e o nel contido.
* E cumprido e pago o que de suso vai declarado no remanente que quedare dos meus bens e débedas ditas e accións deixo, nomeo e institúo por meu lexítimo e universal hrdeiro ao dito de Pedro Valcárcel calquera que os teña , léveos todos coa benzón de Deus. E pola presente revoco, anulo e dou por ningúns e de ningún valor e efecto calisquer testamento e testamentos , codicilo ou codicilos, manda ou mandas que antes deste teña feito e outorgado por escrito ou de palabra quero que non valian nin fagan fe en xuizo nin fora del agás este que ao presente o cal quero valia por meu testamento o codicilio último e postrimeira vontade para que sexa vía e forma, que mellora e ha lugar de dereito en testemuño de verdade. O cal outorguei así perante o presente escribán público e testemuñas de xuso escritos , para isto chamados e rogados que foi feito e outorgado no lugar de Sevil a catro días do mes de xullo de mil seiscentos e vinte e nove anos sendo testemuñas Bieito de Fuentes, veciño de Samos e Xoán Valcárcel e Domingos Fernández, veciños de Estraxiz, e Xoán de Lamparte e Domingos López , veciños do dito lugar de Sevil, e o outorgante que son escribán , dou fe coñezo, asínoo . Alonso Gonález , pasou perante min Xoán Vázquez de Neira , escribán. Vai emendado,. nu me debe - cons - jebe - enys- o - psra que sexa- iba testado - en - en-berdad.
Concorda co seu orixinal que perante min pasou e en fe diso o dito Xoán Vázquez de Neira como escribán publico do mosteiro e audiencia de Samos asínoo e firmo e rubrico.- Dous reais e non máis.-
Testemuña de verdade.- Xoán Vázquez de Neira.
.................................................
SEMINARIO DE ESTUDOS SARRIAOS " FRANCISCO VÁZQUEZ SACO ".- Procedencia: Fondo de don Pedro López Rubín.- Trascrición: Xaime Félix López Arias ( 8 de xullo de 1986 )
.....................................................
NOTAS.- A Capelanía de San Xoán da igrexa de Santa Mariña de Sárria (" A Vella" ) tiña altar propio dentro do templo e estaba servida por un crego ou un ordeado de menores que disfrutaban de rendas e tiñan que oficiar as misas sinaladas polos fundadores.
Esta capelanía deu base para a institucionalización do culto ao San Xoán Bautista e que este acabase sendo aceptado como padroeiro da vila de Sárria. Na igrexa de San Salvador de Sárria tamén era venerada unha imaxe de San Xoán, que se garda no Mosteiro da Madalena / Convento da Mercé.
A celebración de culto no altar de San Xoán, de Santa Mariña, deu lugar a enfrontamentos de pàrrocos e capeláns,
......................................................
A parroquia de Santa Mariña de Sevil ( Sivil ) , da Abadía de Samos, desaperecu ao se integrar na de Santiago de Estraxiz.
............................................................
ç --
Comentarios
Publicar un comentario