FRANCISCO VÁZQUEZ SACO: POEMA ( 714 )

 FRANCISCO VÁZQUEZ SACO :  POEMA          ( 714 ) 

Francisco Vázquez Saco, natural de Sárria, coengo da  catedral de Lugo, reitor do Seminario Diocesán, académico da Real Academia Galega  e correspondente da  Academia da Historia.

                                            A PREGARIA

 Unha bágoa  polo morto ao ceo sobe,                                                                                                        unha flor riba da  tumba  axiña murcha ,                                                                                                        unha oración  pola  súa alma  Deus a recolle                                                                                                                                      ( Santo Agostiño )

                                        I 

Paseniño, paseniño                                                                                                                                          C ' o  delor posto n ' a  yalma                                                                                                                            Ía unha nai afrixida                                                                                                                                         N ' a triste noite calada .                                                                                                                          Penetrou n `o  simiterio                                                                                                                               Ond ' o  seu fillo descansa                                                                                                                              E púxolle  sobr 'a lousa                                                                                                                                 Un ramo de frores brancas                                                                                                                               Todo cheiño de bicos                                                                                                                                    Todo mollado de bágoas                                                                                                               .......................................                                                                                                                                    A noite foi tormentosa                                                                                                                                Caeu a feito a xeada                                                                                                                                          Y-as frores amañeceron                                                                                                                            Todas murchas e esfolladas   

                                   II

Paseniño, paseniño                                                                                                                                          C ' o delor posto n'a yalma                                                                                                                            Iña a nai ó simiterio                                                                                                                                          N 'a triste   noite calada .                                                                                                                                 Ó  ver o ramo de  frores                                                                                                                                Todas  murchas e esfolladas                                                                                                                    Tirounas y-a sepultura                                                                                                                                Bañou  con ardentes bágoas                                                                                                               ............................................                                                                                                                    Cando o sol á mañán cedo                                                                                                                          Alumeou dend ' as  montañas                                                                                                                            Xa n ' había  unha bagulla                                                                                                                            Por  riba d ' a lousa branca.                                                                                                                                                               III 

 Paseniño, paseniño                                                                                                                                          C ' o  delor posto n ' a yalma                                                                                                                             Y-  a triste nai pol-o fillo                                                                                                                      Murmurou unha pregaria                                                                                                                                   E din qu ' un cortexo de ánxeles                                                                                                                      Qu ' o redor  d ' alí voaban                                                                                                                              Oyeu  a pregaria  e presto                                                                                                                                 Foi  xunt ' a  Dios  a contarlla.

                                FRANCISCO VÁZQUES SACO                                                                                                                        ( Sárria, 9 de agosto de 1918 )  

                 Publicado  no xornal LA VOZ DE LA VERDAD  ( Lugo ) 

 

 

Comentarios

Publicacións populares