Sárria ( 1873 )

                                                SÁRRIA ( 1873 )

   Ano da proclamación da I República Española  e con moita actividade  politica aínda que con pouco proveito.

   O 9 de febreiro , e como os camiños estaban intransitables, acordouse arranxalos, nomeando a un conceleiro encargado para cada distrito.

    O 16 de febreiro  foi nomeado o segundo mestre da escola de padroado de Mondín ( Lier ), Xosé López Suárez.

    O 16 de marzo aprobaron o pagamento dos gastos  de proclamación da República celebrados o 18 de febreiro : 86,50 ptas.

   A pretensión  de Francisco Torres de facer  unha casa no "Horto de Santa Mariña" supuxo unha auténtica  loita entre un Concello que non  cedía e un administrado terque que non daba o brazo  a torcer , tanto foi así que se fixo preciso que o Concello tomase consulta con dous avogados.

   As obras na Praza do Mercado , en 23 de xuño, alcanzaban 431 pesetas, e 80 pesetas foron pagas polo plano.

    Na Festa do Corpo de Cristo ( Corpus ) pagaron 75 pesetas , e por un ano de condición de pregos a Lugo pagaron a cantidade  de 144 pesetas.

    Os días 6, 7 e 8 de xuño permaneceron en Sárria catro carlistas que foron feridos pola Garda Civil en Toirán ( Láncaca ) , na captura  do cabecilla Xosé Rodríguez que tivera lugar o 5 de abril.

    En alumeado  gastaron en todo o ano 350 pesetas , e no do cárcere , 250 pesetas, adxudicándose as concesións a Xosé Gayoso e Xosé Monteagudo.

       O novo Concello tomou posesión o 24  de gosto  e acordou facer as xuntanzas  corporativas os domingos ás 10 da mañá. O Concello estaba formado por: Alcalde popular, Laureano Álvarez  Pereira, Tenentes de alcalde : Xoán Carreira, Modesto Losada, Valentín Lois, Antonio Grandas. Rexidores : Antonio Peña Villamarín, Euxenio Neira e Solance, André de Castro, Xulián Rodríguez López, Gabriel Díaz Souto, Xoán Cabarcos, Manuel Piñeiro, Xoán López, Xosé Somoza e Antonio Vázquez Macía.

     Ao longo do ano nada pasou de interese fora do sinalado.

    Da brevísima I República non quedou en Sárria obra ningunha, a non ser o arranxo do beirado da Casa Consistorial ( no número 1 da Rúa Principal ), hoxe Xulgado, aínda que no anecdotario local gárdase a curiosidade  da manifestación cívica que baixando pola rúa celebraba  a chegada da I República  que por se celebrar ao mediodía foi esmorecendo porque os viciños deixaban de berrar  ¡ Viva a República !   cando chegaba á altura das súas casas para onde entraban na percura de mantenza.

        O máis entusiasta á hora de dar vivas era Casimiro Lois, e non se deu conta de que quedaba só , e foi sosprendido no seu fervor cívico  pola chamada da súa muller saíndo pola porta " ¡ Viva a merda, Valentín !... pasa para a casa que che se arrefría o caldo.. "