PEDRO SACO PRADEDA

                               PEDRO SACO PRADEDA

O médico sarriao Pedro Saco Pradeda, membro da familia da Casa Saco da Rúa Maior, que procedente de San Miguel de Vila de Mouros se establecera na vila , foi unha persoa afable e que se adicou  ao exercizo profesional cunha adicación vocacional e de asistenza aos doentes  sen motivacións económicas , compatibilizada coas funcións de  médico forense do Partido Xudicial  de Sárria.

A EPIDEMIA DA GRIPE EN SÁRRIA ( 1918 )

A EPIDEMIA.- " E satisfatorio xas o estado sanitario do termo municipal de Sárria, Tanto que xa comeza  a afcerse vida ordinaria  na vila, véndose moitas persoas  convalecentes e franca melloría.

O labor do Concello r do seu celoso alcalde  Sr. Gutiérrez no tempo da pandemia  foi notabilísima , pois faciltárosne medicinas  e socorros  aos doentes da lista de pobreds, e a aqueles que se crían necesitados, por non se poderen adicar a gañar a sustentación  por mor da enfirmidade reinante.

A comezar a epidemia  todos os médicos  da vila  estiveron dispostos  a atenderen con singular  solicitude  aos enfermos que ían aparecendo, pero moi axiña  figuran no número destacados dous dos tres médicos que exercen  en Sárria a súa profesión e quedou só D. Pedro Saco, facendo unha campaña  verdadeiramente notable polo seu grande intrerese  a prol da saída pública.

Fan grande eloxio do Sr. Saco, moi xustificado por certo. LILIPUTIENSE

 ( EL PROGRESO, 23 /11/1918 )

.....................................................................................................................................................................

FALECEMENTO.- " Äs dez da mañá do día de onte ( 27.11.1939 ) deixou de existir na súa casa de Sárria o médico forense  daquel partido don Pedro Saco Pradeda.

Era o finado persoa que gozaba  de grande prestixio  naquela localidade  onde era querido moi de veras  pola súa  grande afabilidade entre os moitos amigos  cos que contaba. A súa morte ao ser coñecida  produciu moito pesar.

Hoxe terán lugar en Sárria os actos do seu enterro, funciós que servirán  para poñer de manifesto as grandes  simpatías  que tiña  entre os seus conveciños .

Aos seus irmáns  e demáis familia  , acompañámolos no sentimento"

(EL PROGRESO, 28.11.1939 )

..................................................................................................................................................................

Comentarios

Publicacións populares