EDUARDO LENCE-SANTAR E GUITIÁN E SÁRRIA

                         EDUARDO LENCE-SANTAR E GUITIÁN  E SÁRRIA

Eduardo Lence-Santar e Guitián .- Cronista Oficial de Mondoñedo  naceou o 16  de xullo de 1877. Foi fillo de Agostiño Lence-Santar  e de Xosefa Guitián . En 1889  vivia cos seus pais na Rúa Maior 79 ( O Arrabaldo ) e aparece censado como estudante. A familia asentou máis adiante en Mondoñedo.

Autor  de traballos de investigación e difusión histórica  e de temática etnográfica referidos á Sárria e a súa comarca  publicou artigos relativos á Fortaleza de Sárria, Os Maios, O Correo en Sárria, o Mosteiro da Madalena , os gaiteiros da terra,  as pulpeiras da vila de Sárria, etc. Adicou algunhas composicións poéticas.

                      CANTARES  DO EMIGRANTE

Pouco importa ter diñeiro ,                                                                                                                       pouco importa ter honores,                                                                                                                              se vivo fora da terra,                                                                                                                                        da terra dos meus amores

Da terra onde  eu nacín,                                                                                                                                  da terra onde eu gocei,                                                                                                                                   ,  <da terra que tanto admiro                                                                                                                             da terra que sempre amei;                                                                                                                              da miña terra galega ,                                                                                                                                 desta miña terra amada,                                                                                                                                  da miña patria, Galicia,                                                                                                                            ¡Galicia  da miña i-alma !

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

Campaíñas , campaíñas ,                                                                                                                    campaíñas Goián,                                                                                                                                               se non tocás de cotío,                                                                                                                                   Que de soidades me dan !.

Rapazas cal as de Sárria                                                                                                                                non as hai no mundo  enteiro :                                                                                                                           ¡ Que gsllamardas , que ollos ,                                                                                                                      que trato tan churrusqueiro  !

Teño de ir ao Santo Eufrasio .                                                                                                                       teño de ir coa miña nena,                                                                                                                               heille levar de regalo                                                                                                                                    unha veliña de cera.

Adeus rúas, adeus prazas                                                                                                                                   da meiga vila de Sárria,                                                                                                                             anque xa nunca vos ollo                                                                                                                                    ¡ eivos de lembrar coa i-alma ! 

              ( De "Cantares", Manuel  Lence-Santar  e Guitián , 1912 )

En LA VOZ DE MONDOÑEDO publica artigos relacionados coa vila de Sárria e a Comarca :

*  En 17.02.1906 e 24.02.1906 :  DA TERRA DE SÁRRIA.- O CRISTO DE GOIÁN. 

* En 24.03.1906  :  DA TERRA DE SÁRRIA.- AS CARTAS

* En   9.11.1907 :  DA TERRA DE SÁRRIA.-  UNHA RÚA NO POLVOREIRO

En NOVA GALICIA  publica :

* 18.02.1906: DA TERRA DE SÁRRIA .- DE TROULA