SAN XOÁN DE SÁRRIA ( 1971 )

                      SÁRRIA FESTAS PATRONAIS DE SAN XOÁN   XUÑO 1971

                                       PROGRAMA OFICIAL DE FESTEXOS

 

                                                  23,. DÍA DA FOGUEIRAS

Ás 6 da tarde un Pregoeiro vestido á antiga usanza  perorrerá as rúas da vila  para darlle a coñecer a toda  a veciñanza  o comezo das Festas Patronais.

Ás 7,  repenique  xeral de campás  e disparo de bombas de palenque  e percorrido pola vila dos gaiteiros  "Os Barros"  e a Banda Municipal de Celanova  coa compaña de Xigantes e Cabezudos.

Ás 11 da noite, PRIMEIRA GRANDE VERBENA  na Praza de D. Xoán María López e Praza do Concello . amenizada pola Orquestra Rambalst de Betanzos , Banda de Celanova e Agrupación de  Gaiteiros.

Ás 12 da noite,procederase ao acendido de  A FOGUEIRA  DE SAN XOÁN, no Campo da Feira , que será acompañado pola actuación musical  de "Os Barros". Ao mesmo tempo degUstarase unha típica QUEIMADA.

                                                 NOTAS DAS SOCIEDADES

O CASINO.- Celebrará o tradicional Baile de San Xoán o día 28.

A UNIÓN.-  No seu Parque de Festas de Verán e coa actuación  do conxunto "Gran Casino" de Pontevedra

Día 24, Asalto e  Baile de noite.

Día 25.-  Cea  Americana  seguida de Verbena Extraordinaria de Gala.

                                           24,.  DÍA DO PATRÓN

Ás 9 da mañá, Dianas e Alboradas,  con desfile de Xigantes e Cabezudos, pasarrúas pola Banda de Celanova , anunciarán a festividade do día-

Ás 11 e media,Entrega de Guión ao recén constituído  Grupo Folclórico Local, e de seguido MISA SOLEMNE con procisión que percorrerá o itinerario de costume.

Á unha , CONCERTO  na Praza de  D. Xoán María López, que correrá a cargo da Banda Municipal de Celanova, e actuación do grupo BURBUXAS.

Durante a mañá terá lugar o CAMPIONATO LOCAL DE PESCA

äs 5 e media da tarde, GRANDE PARTIDO DE FÚBOL  entre SELECCIÓN NORTE e SELECCIÓN SUR compostas de xogadores de primeira división-

A partires das 6 da tarde GRANDE FESTA  na Praza de D. Xoán María López  e Praza do Concello amenizada  pola Orquestra LAMAS LA PIÑA  de Ferrol,, BANDA DE CELANOVA , Orquestra RAMBALTS e OS BARROS. 

Ás 12 SEGUNDA GRANDE VERBENA  nos lugares citados anteriormente

A partires da 1,  GRANDE SESIÓN DE FOGOS DE ARTIFICIO

                                          25.-  FESTA DAS MERENDAS

Pola mañá, dianas e alboradas.

A partires das 10 da mñá GRANDE TIRADA AO PRATO con carácter internacional

ÁS 11  E MEDIA, Primeiro partido  do TROFEU EL PROGRESO DE BALONMÁN

Á 1,  CONCERTO  na Praia do Chanto coa Orquestra RAMBALTS

A partires das 5 da tarde,  FESTA POPULAR  a cargo da Orquestra RAMBALTS e "OS BARROS".

Ás 5 e media  GRANDE "NOVILLADA" con un man a man  entre Angel e Rafael Peralta.

A partires das 11  da noite TERCEIRA GRANDE VERBENA , na Rúa Matías López, amenizada polas agrupacións anteriormente citadas.

                                                        26,. DÍA DA COMARCA

 Pola mañá,  Dianas e Alboradas.

Ás 11  FINAL DO TROFEU EL PROGRESO DE BALONMÁN, na cancha da Mercé.

Ás  12, desfile de CARROS DO PAÍS   engalanados  dende o Cruce da Estación até  a Praia do Chanto. A continuación entrega de trofeus aos gañadores e actuación dos grupos folclórico locais.

Ás 5 da tarde, PARTIDO DE BALONMÁN  ( III División )   na cancha da Asunción.

Ás 7 da tarde, FESTA POPULAR no Barrio da Estación , amenizada pola Orquestra NUEVA LIRA de Vilalba.

Ás 11 da noite , CUARTA  GRANDE VERBENA , no lugar anteiormente citado.

                                                 27,.  DÍA DO PULPO

Pola mañá, Dianas e Alboradas.

Ás 11 e media, no Campo da Feira, nova actuación dos grupos  de baile rexional , acompañados polo grupo de musica rexional "OS BARROS "

Ás 5 e media da  tarde , SEGUNDA GRANDE "NOVILLADA" con picadores, nun man a man  entre Sánchez Fraile  e Freddy Omar "El Negrito de Venesuela".

Ás 6 da tarde, GRANDE FESTA na  Rúa Diego Pazos, amenizada pola Orquestra NUEVA LIRA

Ás 11  da noite QUINTA GRANDE VERBENA no lugar anteriromente citado.

                                                28.- DÍA DE FOLGA

                                                 29,.  DÍA DA VILA                                    

A partires das 10 da mañá  GRANDE TIRADA AO PRATO COMARCAL

Ás 5 e media  da tarde GRANDE FESTIVAL TAURINO  a cargo de LOS GALLITOS

Ás 7 da tarde,ÚLTIMA GRANDE FESTA , na Rúa Matías López.

Ás 11  da noite, ÚLTIMA GRANDE VERBENA , no mesmo lugar, coa que se darán por rematadas  as Festas Patgronais do presente ano.

...................................................................................................................................................................... 

                                    COMISIÓN VECIÑAL DE FESTAS 1971

Baixo os auspicios do Concello formouse unha Comisión Oficial de Festas  que  manifestou o seu proxeto de que  , agás o concerto do día 24, bailes e verbenas se fixesen na parte baixa da vila, de maneira que os festexos dos días 23 e 24 deixarían os lugares tradicionais ( Rúa Maior, Praza do Concello e Praza de D. Xoán María López.)  Isto deu lugar a unha forte contestación dos veciños  e comerciantes  da zona alta , e os "comisionados" que non quixeron ser causantes de enfrontamentos  retiráronse   interrumpindo as xestións para formar programación e  percura de agrupacións  musicais.

Varios veciños da Rúa Maior e uns poucos mozos  ofrcéronse ao alcalde Euxenio Quorga Vázquez para correren coa organización das festas, e o alcalde respostou que contarían coa axuda incluida no orzamento municipal, que iso sería o único que aportaría  o Concello, que a Policía Local non colaboraría  coa súa persenza nas rúas  e que se tivese en conta  que non podía haber festas e verbenas  en espazos das estradas comarcais. Malia a esas denegacións  a comsión veciñal levou adiante  a programación , negociando co xefe da Policía Local e a Garda Civil  prestasen a colaboración acostumada  e , pola vía "de facto", programaron festas e verbenas  nas rúas Matías López, Diego Pazos e Cruce da Estación, ignorando que  non se contaba coa autorización necsasria de Obras Publicas, e coa colocación de indicadores feitos  para  desviar o tráfico das direcións  Lugo e Monforte, poñendo ademáis camións atravesados cortando as estradas nos cruces oportunos, e así  as festas desenvolvéronse seguindo  o programa "guerrilleiro" co que se enfrontaran aos proxectos do Concello.

A Comisión Veciñal funcionou de maneira colexiada , se ben, para atender ás necesidades de contratación  foi presidente  a efectos formais Eladio  Díaz , de "Los Americanos". Os outros membros foron: Luis López García, Eliseo Gudín González, Xosé Núñez Díaz, Serafín Gallego, Pedro Fernández "Dios", Euxenio  López Carrozas, Manuel Díaz López ( "Los Americanos"), Uxío López Prado, Carlos Díaz Losada "Chelo", Xosé Manuel Díaz Otero,  Xaime Félix López Arias....

Tomouse o acordo de que non figurase a composición da Comisión no Libro-Programa.

..........................................................................................................................................................

                                                      NOVIDADES  NAS FESTAS ( 1971 )

O día 23 tivo lugar a PRIMEIRA QUEIMADA POPULAR organizada no Campo da Feira, amenizada por un grupo de gaiteiros.

A presentación de A GARULAXE DE SÁRRIA, e BURBUXAS , grupos de danzas e gaitas, xermolo de Meigas e Trasgos , con entrega do seu guión e actuacións  no concerto, o día 24, e participación no pasarrúas. sinalan o comezo dunha constante participación dos  grupos folcloricos locais  nas festas  do San Xoán.

O CARRETO, desfile de carros do país  engalanados  e tirados por xugadas  de vacas rubias . baixo a promoción de "Meigas e Trasgos", saíu por vez primeira no ano 1971, manténdose só por algúns anos na programación.

                                           LIBRO PROGRAMA

                        SARRIA. FIESTAS PATRONALES DE SAN JUAN     

Portada: Fotografía  con unha  vista parcial  da vila dende a Rúa da Mercé

Contido:  Nuestra portada.-  Salutación. Eugenio Qurioga Vázquez, Alcalde.- Plaza de Toros de Sárria.- Terra loira ( Marío López Gay ), Pregón ( O Xan das Insuas, Xaime Félix López Arias ).- San Juan que hace realidad las cántigas  ( Xosé Trapero Pardo ) .- Abierta a la esperanza.- Recuerdo ( Fernando  Serra Adroher ).-  Un filibustero sarriano en la Tortuga ( Carlos Esteban Deive ).- Sárria industrial.-  Algo que nasceu na vila de Sárria ( Antonio Peña Guitián ).-  Caridad cristiana.-  Programa Oficial de Fiestas,.  El Deporte Sarriano (  Víctor López Villarabid ).- El convento de la Magdalena... O Murallón ( Ramón do Moreno ).

47 anuncios.

.........................................................................................................................................................................

                                         TEXTOS EN  GALEGO

                                                    TERRA LOIRA

                                                                                  Marío López Gay

Amortaxada de trasnos                                                                                                                                     o castelo fidalgo e esgrevio                                                                                                                             que onte, cal pastor de pedra                                                                                                                              gardou os camiños do sofrimento                                                                                                             dorme agora sin ourizontes                                                                                                                   denegrido, mouro e sinxelo                                                                                                                            oa loatregos soa sigros. .

O sol murouno                                                                                                                                                 de petoutos ladeiros                                                                                                                                            e cumes  que riveiran a veiga                                                                                                                             o Sul botoulle  xeada a cerzo.    

Longa cóbrega sin  alentos ,                                                                                                                            ó  pé, naceu na veiga                                                                                                                                     coma avelaira  ó empardecer ,                                                                                                                            naceu a vila  no fondo ceio                                                                                                                                i a irmandá trocouno cidá                                                                                                                      xeitosa, agarimoso leito                                                                                                                                    onde o traballo i a onra                                                                                                                                 fixéronse herdeiros.    

Eiquí Gregorio miudo,                                                                                                                                  frade Luis moi tenro                                                                                                                                     bicaron a luz do abrente                                                                                                                                   nun berce probe e angurento.    

Esta cidá dos eidos                                                                                                                                     raíña  das cumes lenes                                                                                                                                   rianxa e muiñeira  sin teito                                                                                                                               pra nabarquelas e xílgaros                                                                                                                             foi cova de antergos mosteiros                                                                                                                   onde os hino dormen a raneira                                                                                                                          que fende antre os amieiros                                                                                                                            que trai o Oribio abaixo                                                                                                                                    o trasluz do inverno.     

Dena tes foi  paradiso sin múseca ,                                                                                                              cobiza, canza e coitelo                                                                                                                                  denantes de encher  a lúa,                                                                                                                              denantes de sair o ceio ,                                                                                                                                moi denantes  de nacer                                                                                                                                 este lume no beixo.                                                                                                                                                                                                                                .                                ( Mario L. Gay )

                                                  PREGÓN

                                                                  Xaime Félix López Arias

Atízalle ó viño axiña ;                                                                                                                              porpara a gaita Queitano                                                                                                                             pois os vilegos  de Sárria                                                                                                                                   tamén fan festas iste ano. 

Pois xa que tés que dicir                                                                                                                                     o Pregón das tales festas                                                                                                                                deixa un intre de beber                                                                                                                            escondido tras das xestas.

Non é que señan moi grandes                                                                                                                            as festas que aló se fan,                                                                                                                                mais son as festas que honran                                                                                                                          ó Patrón Señor San Xoán, 

Na noite do vintetrés                                                                                                                                haberá grande fogueira                                                                                                                                       e beberá queimada                                                                                                                                            todiña a xente que queira.

Os cativos hanse rir ,                                                                                                                                     hanse de rir por un tubo,                                                                                                                                  ó escorrentar con vergallo                                                                                                                       xigantes e cabezudos.

Os vellos e a xente nova                                                                                                                       fartaranse de bailar                                                                                                                                         pois músicos e  gaiteiros                                                                                                                                 non han parar de tocar    

O que queira botar moza                                                                                                                                    ben terá onde escoller ,                                                                                                                                 han de poñer luminarias ,                                                                                                                                  pra que as caras poida ver                                                                                                                                  de tanta moza xeitosa                                                                                                                                  como na festa imos ter.  

 ¡ Ai  meu Xanciño querido                                                                                                                        coma vou botar Pregón                                                                                                                                    se co viño que trasego                                                                                                                                quedeime xa sen o fol !                                                                                                                     

                                      O Xan das Insuas

ALGO QUE NASCEU NA VILA DE SÁRRIA

                                                                        Antonio Peña Guitián

Na vila de Sárria  nasceu , como quen dia fai poucos días, unha hirmandade  formada por xentes  de toda cras  que teñen a finalidade  de alegrar ós demáis  alegrándose primeiro eles. Cando unha cousa nova ven ó mundo  hai que comenzar por poñerlle un nome  e xa o ten. Porque saberedes  que tivo padriños e madriñas dabondo , que asistiorn ó  bautizo pra ter conta  da criatura  e non a deixaron caer , non fora que se  esnafrase.

Sí, nasceu GARULAXE DE SÁRRIA  cuasi sin darse conta  naide, nin siquera os seus pais . e enseguida fomos todos a arrolala e agasallala , aínda é moi mociña por agora pero enseguida - pois medra que dá xenio vela -  a veredes chea de coraxe  e empuxe. Pode decirse que ven a este mundo  noso por unha necesidá ; pois non estaba nada ben que o home e a muller , o neno e a nena,  cavilaran pra sí  solos sobre  as súas coitas. É moito  mellor que as penas  e as dozuras se sintan  e se conten  entre todos . pois así unhas iautras  serán meirandes  pero tamén máis  levaderias  e gozosas-

Decatámonos agora que a tal GARULAXE   deben de haber xurdido fai moitos anos ; o por que non foi así , aínda non o sabemos, nin nos importa,  porque estamos disposto a olvidar os olvidos pasados.Aquí estamos para correxir ise esquecimento  e dicirvos que A ARULAXE DE SÁRRIA é unha xuntanza  de sarriáns  que loitarán, con bandeira ó  frente, pola vitoria do noso folklor , que ela terá por finalidade  o cantar  e bailar as nosas cancións  e as nosas danzas , acompañadas das nosas musecas. Coros de voces  da terra , bailes diste país , museca da que pida a ialma galiciana.

Entre os que autuarán,  veredes  neniños coma vermes que cuasi haberán de ter conta  de que non lles caigan os calzós ; meniñas   que namorará  ver como, infeliciñas as probes,  se acanesrán igoal que as amapoulas  movidas polo vento, veredes rapaces  con coraxe  marcando os puntos  da muiñeira , mozas garridas  e picaras que ó  mesmo tempo que siguen o cortexo da danza , non lles impide chusgar o ollo ó galan  que as ademir,  homes  xa de cabelos brancos  que non se avergonzarán nin moito nin pouco de cantar os nosos aires - ¡ Eles saben  que non haberá  sitio para celos nin envexas !. Ricos ou probes . d ' aldea ou d 'a vila  hai sitio para todos  . E   ¡ como vos ha sorprendere  o ver aos nosos gaiteiriños . pequerrechiños eles. que aínda cuasi non teñen folgo  pra soprar a gaita ! .

Moitoa somos os desta confradería, e .... moitos máis hemos de ser.O día que nos vexades, viredes a nós pra entrar dentro diste fato, teredes desexos de non quedar fora.e benvidos señades , hai sitio pra todos,

Nas festas do San Xoán, vai ser a nosa estrena, vamos ofrecervos o que tivemos tempo de deprender, ben certos estamos de que saberedes apreciar o entusiasmo que poñemos, e máis que nadie o que puxo a mullere que foi a alma de todo. sempre Galicia tivo mulleres de empuxe; quizabes é porque a nosa terra ten nome de femia. Agradecémloslles a todos o moito que nos axudaron, cas súas persoas e cos seus cartiños ; inda que o que máis termos  que agradecere, é  o haber nacido eiquí, que foi o que nos deu a coraxe  pra embarcarnos nesta tarea, Ise entusiasmo co que vemos as nosas obras, fainos ver mozas onde aínda hai nenas; e, como tales mozas, non queda máis remedio que presentalas na sociedá,  e nada millor pra eso que aproveitar as festas da vila,  noso queridoSan Xoán,Dios llo pague á comisión de frestas que nos buscaron un buratiño no seu programa pra que nos enseñaramos, E iste é o noso proieuto . O día 24 pola mañá, na  praza de Santa Mariña  entre o medio do concerto da banda ;  dempois de bendecir  i entregar o estandarte que será a nosa  insinia, veredes  a primeira autuación nosa;  xa sabemos que non vades ser tacaños para aplaudir . E o día vintaseis, dende  a Estación do tren  sairá a través das nosas rúas  e en direución ó Chanto , o desfile de carros do país  e entre eles, ali na praia,  terá lugar o concurso para premiar  os carros que o merezan , e craro está,  outra vez a autuar  dos nosos gaiteiriños e danzante.  Os premios serán pros carros mellor  adornadiños con cousiñas  do noso país, e hastra  haberá un premio pro carro que mellor cante ou asubíe ; o fin, campesiños irmáns, por unha vez poderedes vir á vila  co carro sin engrasar, e pasar tan campantes  por diante dos municipales.  As xugadas que tiren por iles , serán si é posibile de vacas  do noso país  e hastra será un mérito si a xugada é de bois.... si é que algún queda aínda ;  compriravos moito que a parexa veña xunguida á molida, pois eu sei de máis de un que pensa cumprar  unha desas pieles pra poñer de alfombra  ó pé da súa cama, Elogo de eso , a comer e beber como tan ben sabemos facer os de aquí e que nunca esquenceremos,

*********************************************************************************

                               O MURALLÓN 

                                                                        Ramón do Moreno

Evos camiño que facemos moitos                                                                                                                   cando  imos cara a misa e cando non                                                                                                               e ten unha parede moi grandeira                                                                                                                   por iso chaman todos Murallón.

äs veces sobe i outras veces baixa,                                                                                                                    ( de filosifo ten máis o sobir ),                                                                                                                  subina en bicicleta moitas veces                                                                                                                  baixala é máis doado para min.

Albres que diste ó pe  van en ringleira ,                                                                                                            a esquerdeira o sobir, por ali van,                                                                                                                     é camiño obligado pró  Concello                                                                                                                      e cando os mortos soben non han baixar

Murallón costaneiro que sobindo                                                                                                                    fas ás vellas no medio descansar .                                                                                                                ¡ eu recordo carreiras e carreiras                                                                                                                      feitas na cativeza dunha edá.!

                                  Maio, 1971

                                 ( Ramón Vazquez Rivas )

**********************************************************************************  

                            ACTIVIDADES XA DESAPARECIDAS

CHAPISTERÍA MIGUEL.- Rúa Calvo Sotelo-  Garaxe Zaera ( hoxe Rúa da Liberdade )

CAFETERÍA MARBELLA, Rúa Matías López

 

*************************************************************************************