Semana Santa de Sárria ( 1924 )

SÁRRIA 1924.- A SEMANA SANTA nesta vila  revestiu, dentro do que aquí é dable, extraordinario esplendor.

O Xoves Santo  celebráronse  os oficios propios do día en todas as igrexas desta vila, véndose moi concorridas estas polo serán  con motivo das visitas aos Moimentos.
Na parroquial de Santa Mariña celebrouse , ademáis, o Viacrucis solemne e a "Hora Santa, saindo da mesma igrexa a procisión da Soidade e pronunciando o  "Sermón do Mandato "o Reverendo P. Gardián do Convento de Franciscáns de Lugo, Frei Fermín Fernández ,elocuente e acertado como sempre.
O Venres Santo, igualmente, estiveron  moi concorridos os  oficios en todos os templos da localidade , e pola tardiña saiu da parroquial de Santa Mariña a procisión do Santo Enterro, que fixo un longo percorrido, e na que figuraban numerosos fieis.
Os atributos da Paixón eran portados por nenos con traxes de Nazareno ; numerosas nenas  con preciosos e simbólicos traxes  que  resaltaban o conxunto, constituíndo como anxélicas criaturas, verdadeiro cortexo de acompañamento á Nai da Dor. A forza da Garda Civil deste posto daba garda á urna coa efixie de Cristo Xacente ; na presidencia figuraba don Pedro López Rubín, profesor do Seminario Conciliar de Lugo, o señor delegado gubernativo do partido ( Sr. Armada Piñeiro ) e este Concello en corporación,  presidido polo Alcalde, Sr. Somoza  García , coa asistenza do  Secretario , Sr. Sarry  e pechaba a comitiva   unha Banda de Música.

Só temos que lamentar o que ( segundo particularmente nos informaron )  unha lixeira indisposición que aqueixa ao  moi Reverendo P. Comendador do Convento de Mercedarios desta vila nos teña privado de  escoitar coa satisfación que sempre produce a súa elocuente palabra, o sermón que lle estaba encomendado e é costume ao entrar a procisión de referenza na conventual igrexa  dos Reverendos  PP Mercedarios. Facemos votos polo  seu  rápido restablecemento e rematamos  expresando  ao Ecónomo  e Coadxutor de Santa Mariña desta vila, Sres. Fernández Sánchez e  Carrozas López, respeitivamente, a nosa máis cordial noraboa polo bon suceso da procisión  que reseñamos, que certamente  respondeu ás súas fatigas para organizala o mellor que lles foi dable e ao seu acreditado  celo. (Un Gallego.- EL PROGRESO, 23.05.1924)

Comentarios

Publicacións populares