MATÍAS LÓPEZ LÓPEZ: O ENTERRO

                                             MORTE DE MATÍAS LÓPEZ LÓPEZ

( EL REGIONAL. Diario de Lugo, 19.06.1891

                                              El telegarfo. Madrid- 19:15 "Faleceu o Excmo. Sr. D. Matías López.

( EL REGIONAL.- Diario de Lugo . 21.06.1891 )

A morte do moi coñecido indistrial Sr. D. Matías López ocorrida na apsada noite, foi recibida con mostras de sentimento, particularmente `polos seus  numerosísimos amigos, que  no día de hoxe     concorreron á casa mortuaria  para inscribiren os seus nomes na lista.

Din que dende o mometo  no que a doenza  aw presentou  con ameazadora  gravidade , na capela particular  estivo exposto o Santísimo Sacramento, diante do cal a familia , os dependentes da casa  e algúns amigos, , pasaron moitos intres  elevando as súas oracións  a Deus e o mesmo o capelán  , que asitiu ao doente até recoller o seu derradeiro alento.

O enterro, que terá lugar mañá  vai ser unha verdadeira manifestación  de dóo-

O Senado estará representado  por unha grande mairía dos seus individuos. 

(  EL REGIONAL- Diario de Lugo, 23.06.1891  )

                                                          LA PROVINCIA

                                                        DON MATÍAS LÓPEZ

Toda a prensa de Madrid  adica sentidas frase ao falecementoi do noso querido fillo:

EL LIBERAL dí: " Poucas existenzas  terán sido tan pródigas  en vicisitudes  como a que onte  rematou coa morte  do honrado e opulento industrial D. Matías López.

A triste nova  do seu falecemento  arrincará lágrimas a moitos  ollos, porque moitas  eran  as persoas  que disfroitaban dos beneficios da súa proteción , e moitas as simpatías   coas que o finado contaba  en todas as clases da sociedade.

Con lexítima satisfación podía o distinguido senador  contemplar a súa  magna fábrica de El Escorial , que no austero sitio  eleixido por Felipe II  para refuxio das súas rexias malenconías , representaba co fumegar  das súas chemineas  e o alegre ruido  das súas máquinas , a nota de vida moderna , fornte á silenciosas  e inmemesa mole, sepulcro de glorias pasadas.

Mais a tornadiza  sorte  castigaba hai tempo cos seus máis fortes golpes ao opulento indiustrial . Permitiulle  gañar unha fortuna e establecer un fogar  ditoso e honrado, porén convertiu axiña as alegrías e os beneficiso  en adversidade , arrebatoulle a razón a un dos seus fillos do Sr. López,  afrixíndoo despois coa arrepiante e tráxica morte do único varón  que lle quedou, acontecida hai poucos meses  na fábrica de El Escorial.

Estas repetiadas desgrazas crebaron a un tempo o ánimo e sa saúde do noso finado amigo, quen  para remate da súa carreira de loita, soñaba  cunha morte ducificada  pola presenza e  o cariño de todos os seus fillos, morte que a Providnecia  no lle quixo conceder".

EL RESUMEN : " Moi pobre cado veu á corte e de orixe modesta, soubo  grazas aos esforozos  do seu espiritu , a súa grande intelixenza  e ao  aforro ,  reunir  unha grande fortuna e dae con ela  sustentaciñon a moitas familais, que o chorar.an  como a un ser  querido , diante dos que gozaba  dun grande respecto.

No inmediato pobo de San LOrenzo ( * sic ) , onde tiña montada  unha grande fábrica  que alcanzou extraordinario renome, sendo nel o Sr. López mo respectado como amigo e como cabaleiro caritativo.

Matías Lóepez facía polo miudo os seus favores  entre os necesidades , e atendía tanto  a cantos dependían del , como era unha verdadeira providencia para os que o rodeaban.

 D. Matías  tiña  unha familia que o adoraba e que  se enchía de orgullo gozando do benestar que proporciona  unha  boísima renda , adqurida coa laboriosidade do xefe dela. A desgarza  inroduciuse  no seu seo , pertiurbando a razón  a un dos seus fillos de D, matías, primeiro,  e facendo sofrer  unha morte arrepiante  ao outro fillo, hai pouco acontecida en El Escorial,

Este último gpolpe  fixo medrar os padecementos  do respectable  finado, e esgotado as súas forzas ".

(* ) A fabrica de chocolates estaba no Municipio de El Escoral, perto da Estación do ferrocarril, , e non  na vila de San Lorenzo de El Escorial  que está no termo municipal do seu nome.

 

                                      MATÍAS  LÓPEZ LÓPEZ: O ENTERRO

( EL REGIONAL.- Diario de Lugo ) 26 de xuño de 1891

Por falla de espazo non puidemos  dar conta  aínda do enterro  do noso inesquecible  fillo desta provincia , acto que foi unha manifestación  das simpatías das que tan xustamente disfrutaba.

Os fillos politicos , sobriños  e empregados da casa  sacaron a ombreiros  o cadáver  , os mesmos colocárono tamén no panteón  da sacramental de Santo Isidro , que  se achaba profusamente  alumeado e ateigado de coroas.

Dende a casa mortuoria . na Calle de la Palma Alta , 8,  o corteo recorreu  a pé as calles de Fuencarral Montera,  Puerta del Sol e Calle Mayor, en toda a súa extensión, até a Cuesta de la Vega, onde o acompañamento  subiu aos coches , seguindo cara o cemiterio.

 Tanto nas rúas  como nos balcóns , un público numeroso  presenciaban o paso do  cortexo, sendo unánime  e  xeral a manifestación de sentimento.,

Presidía o dóo  unha Comisión do Senado , representado  polo señor xeneral  Jovellar, D. Eduardo Palos  o Marqués de Tevarga e o señor Maluquer ; e na reprsentación da familia, os fillos politicos  do finado Sres. Cendra e Oñate, e o señor Becerra  como antigo amigo.Inmediatamente  detrás  do acompañamento ía  un coche de gala  do Senado e a continuación o de uso do finado, magnífico Doreory, os dois de especto, Ttrescentos dazasie coches  constituían o acompañamento-

Os obreiros da fábrica de chocolate  de El Escorial e os da seción  de conteitaría  de Madrid ían en dúas longas fieiras  con fachos acesos  diante do féretro, A carón deste porteiros do Senado e da Deputación provincial, a cuxa corporación pertenceu tamén o Sr, López.,

Detrás do coche  fúnebre  seguina dous coches Landeau abertos cheos de coroas, ademáis das que  colgaban do coche fúnebre, en total 50 coroas.

Entre as adicatorias , cada unha delas  máis sentida, que se lían  nas fitas das coroas  recordamos  a adicada polos empregados  das oficinas de Madrid  "A Industria sentirate como un heroi , os teus empregado chámante  como a un pai. Descansa en paz"

Entre as que se distinguían  polo seu valor e beleza artística , admiránçbanse  as adicdas pola viuva , Excelentísima Señora Dona Andrea Andrés, fillas dona Asunción, dona Rosa e dona Carme, fillos politicos  D. Manuel Cendra  e Don Xosé Oñate.

Tamén  figuraban en primeira liña  as dos sobriños  D. Francisco López, señores D. Venancio, D. Matías  e D. Franckisco Vázquez , D. Manuel e Dona Pasacuala López e o esposo desta  D. Reimundo Arechavala , D. Miguel López de Saa, señora e familia de Monts , D. Euxenio Esteban, D, Francisco Mircabel , D, Antonio Gómez, D. André Somoza, D. Henrique Martínez , Sociedad Española de Comisionistas y Viajantes, empregados da corte, idem de El Escorial, seción de confeitaría   e servidume da casa.

Entre as coroas  naturais , que as había numerosas  e de moi bon gosto, destacaban as dos netos D. Manuel Cendra, D. Matías,  Don Xosé e Paulo Oñate, a dos irmáns politicos, a de D. Xoán Cendra, D. Tomé Bande , señora de Gallego, e porteiro de D. Manuel Cendra

                                                       ************************* 

ACORDO DO CONCELLO DE SÁRRIA EN MEMORIA DE DON MATÍAS LÓPEZ LÓPEZ

 ( EL REGIONAL-Diario de Lugo ,  3-07.1891 )

Na sesión que  celebrou o Concello  de Sárria  o sábado 27  do mes último, en vista da proposición feita polo concelleiro e ex-alcalde  señor Vázquez Castiñeira  acordou  conste en acta  que a Corporación  se asocia ao sentimento que afrixe  á familia do Excmo Sr. D. Matías  López, natural  da dita vila,  pola irreparable perda  deste , e que así se lle comunique á familia  do memso como testemuño  da amizade  e simpatía  que tiña no seu pobo nadal  entre todas as clases sociais,

                                                 ************************