O CONCELLO DE SÁRRIA DE 1936

O  Alcalde de Sárria   emitiu unha certificación   referido ao Concello do  período 15 de narzo a 21 de xullo de 1936

Relación  certificada  de todos os individuos  que foron xestores  neste Concello, durante o tempo  que detentou o poder a FRONTE POPULAR , con expresión do cargo que exerceron  cada un  e as respectivas circunstancias  persoais.

Alcalde.Presidente,. Antonio Páramo Sáchez, de 28 anos, solteiro, Avogado e domicilado en Sárria, Actualmente en ignorado paradeiro.

1º Tenente de  Alcalde ; Valentín López López, de 40 anos, casado, labrego e domiciliado en Vilar de Sárria

2º Tenente de Alcalde: Manuel Durán Fernández, de 39 anos, carameleiro, domicilado en id.  id.

3º Tenente de Alcalde : Francisco López Melle, de 41 anos, solteiro,labrego, domicilado en Requeixo

4º.Tenente de Alcalde: Manuel Díaz Vázquez, de 40 anos, casado, industrial, domiciliado en Sárria

Rexidor-Síndico: Dositeo Piñeiro Valcárcel, de 50 anos, casado, propietario, domiciliado en Sárria. Suponse actualmente en La Habana.

Xestores : 

Pedro García Arcas, de  34 anos, casado , empregado e domiciliado en Sárria, Faleceu en 1936.

Abelardo Páramo Losada, de 54 anos, casado, gandeiro e domiciliado en Sárria.

Xermán Méndez López,  de 41 anos, casado, labrego e domiciliado en Ferreiros.

Casiano Quintana López, de 35 anos,  casado, labrego e domiciliado en Louseiro

Xoán Chousa Valiña, de 46 anos, solteiro, labrego e domiciliado en Barbadelo

Xosé Fernández Capón, de 66 anos, ignórase o estado, labrego e domiciliado en San Miguel de Vilapedre

Xosé López Franco, de 39 anos, casado,  labrego e domiciliado en Goián.

Remixio López Villar, de 32 anos, casado, labrego e domiciliado en San Salvador do Mato

Xosé López González, de 46 anos, casado, canteiro e domiciliado  en Farbán, Sofre actualmente condena no Cárcere de Lugo.

Xestores interinos:

Roxelio Tarí Uribe,  de 26 anos, casado, mecánico dentista e domiciliado en Sárria. Faleceu.

Francisco Alvaredo  Rodríguez, de 32 anos, solteiro, labrego, e  domiciliado en Arxemil. Sofre actualmente condea no Cárcere de Lugo.

Xosé Ramón Castro López, de 56 anos, casado, labrego e domiciliado en Reimóndez. Xestor da anterior Corporación , que seguiu  como tal.

Posesionados todos os relacionados , agás o último, o 15 de marzo de 1936, tendo actuado até o  21 de Xullo do mesmo ano, no que cesaron ao comezar o Glorioso Movemento Nacional,

                                            Sárria, 25 de  marzo de 1941

 

Vº e Prace: O Alcalde                                                        O Segredario

   Ilexible                                                                                Ilexible

 NOTAS

Antonio. Páramo Sánchez  abandou a Casa do Concello  á medianoite do día 20 de xullo de 1936  ao recibir comuicación telefónica desde o Cuartel da Garda Civil de Sárria, indicando que en aplicación da declaración do estado de guerra os gardas pasarían a ocupar o Consistorio, Retírase con algúns concellerios e partidarios seus á súa casa do Barrio de San Lázaro, onde  algún dos gardas muicipais  fai intento de detelo mediante engano.

Acaba saíndo pola parte traseira  e refuxiase  cos seguidores seus en Vilamaior , pasando despois a Castro de Rei. O día 29 tropas do Exército e falanxistas entran en Mosteiro Vello, dando así por rematada a resitenza ali feita durante nove días. Os falanxistas puxeron prezo á súa captura e peitearon a paroquia de Castro de Rei, queimando montes e searas , sen resultado.

Como fuxido pasa á clandestinidade  permanecendo agochado  en varios lugares  de Paradela e o Saviñao, ata que se reincorporou á vida civil, resultando sobreseídas as actuaciós seguidas pola xustiza militar. Exerceu como avogado en Lugo, e morreu novo.

Dositeo Piñeiro Valcárcel conseguiu fuxir para Cuba, establcédose en La Haban, onde xa vivira anos antes.

Pedro García Arcas  morreu asasiñado  como consecuena das feridas recibidas de mans de Manuel Carrozas Varela na sociedade La Unión ,  que tamén causou a morte do industral Victorino Cabarcos.Os enterros das dúas vitimas  foron multitudinarios, deron luar á declaración de folga xeral en Sárria e ao aprazamento da votación polo Estatuto Galego que se tería que haber celebrado o día 28 de xuño.

Roxelio Tarí Uribe andivo fuxido, e fixo presentación amparado na promesa de que ao non haber actuacións contra el quedaría en liberdade. Fixeron un traslado en auto en direción a Lugo, e ao chegar á Ponte da Silva, en Santa Comba, aplicáronlle a "lei de fugas ", sendo enterrado o seu corpo nesa parroquia lucense.

Pouco tempo despois da emisión do informe, o Tribunal de Responsabilidades Politicas, deu comezo a actuacións para impoñerlles a todos  eles  sancións económicas  (  e mesmo aos dous xa falecidos  vítimas da intolerancia  ).

Varios  deles no tempo da guerra permaneceron fuxidos e con posterioridade ao 1 de abril de 1939 foron facendo a súa presentación diante das autoridades, sufrindo prisión por algún tempo.